Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Γιατί συνήλθε το Συμβούλιο Παιδείας;

Συνήλθε το Συμβούλιο Παιδείας σις 28/7/2008. Τα θέματα που συζητήθηκαν είναι όλα πεπαλαιωμένα, με την έννοια ότι έχουν προβληθεί κατά καιρούς στα ΜΜΕ.
Ποιος ο λόγος λοιπόν της μάζωξης αυτής;
Ο πρώτος και σημαντικότερος λόγος είναι η προβολή του Προέδρου. Η σύσκεψη έγινε στο Προεδρικό, καλύφθηκε δεόντως από τα ΜΜΕ και ο κ. Χριστόφιας επέδειξε το υψηλό του ενδιαφέρον για την παιδεία του τόπου. Η μέθοδος αυτή έχει εφαρμοστεί κατά κόρον. Θυμηθείτε: σύσκεψη στο Προεδρικό για το νερό, σύσκεψη στο Προεδρικό για τη βία.Βλέπετε οι Υπουργοί είναι αναλώσιμοι, ενώ ο Πρόεδρος όχι. Το πρόβλημα φυσικά είναι αν αυτή η προσέγγιση συνάδει με το σύνταγμα και τις αρμοδιότητες που καθορίζει. Η απάντηση είναι πως το σύνταγμα εφαρμόζεται τυπικά, ενώ στην πράξη η πολιτική λειτουργεί με βάση το νόμο της δύναμης. Έτσι ο Πρόεδρος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Ο δεύτερος λόγος είναι η εξασφάλιση συναίνεσης από τα κόμματα. Και φαίνεται ότι τουλάχιστον στο θέμα της συζήτησης στα σχολεία του κυπριακού εξασφάλισε τη συναίνεση του ΔΗΣΥ.
Επί της ουσίας τώρα
- αποφασίστηκε η επιτάχυνση της μεταρρύθμισης, το περιεχόμενο της οποίας ουδείς γνωρίζει αλλά όλοι την επιδιώκουν!!!
- έγιναν διακηρύξεις περί δημοκρατικού σχολείου, που κανένας δεν μπορεί να το ορίσει!!!
- ενημερώθηκαν τα μέλη του Συμβουλίου για τα μέτρα που προωθούνται και τα όποια ήταν ήδη γνωστά!!!
- ανακοινώθηκαν οι στόχοι του Υπουργείου για τη νέα σχολική χρονιά.
- έγινε αναφορά για συλλογική ευθύνη ( άλλοι αποφασίζουν, άλλοι εκτελούν αλλά η ευθύνη μοιράζεται!!!).

Γενικά υπάρχει έλλειψη οράματος που θα κινητοποιούσε την κοινωνία και τους εκπαιδευτικούς, μια άκρατη ειδικο-λαγνεία και ειδικο-κρατία, νεφελώδεις διακηρύξεις ( συνέδρια στα σχολεία για την ιστορία από ειδικούς!!! ), λαϊκισμός και σκοπιμότητες.
Δυστυχώς και η μεταρρύθμιση και η εκπαιδευτική πολιτική νοσεί. Τη νέα σχολική χρονιά θα απολαύσουμε τα νοσηρά φαινόμενα!!!

Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

Ανησυχείτε: Συνέρχεται το Συμβούλιο Παιδείας!!!

Τη Δευτέρα 28/7/2008 συνέρχεται το Συμβούλιο Παιδείας υπό την Προεδρία του κ. Χριστόφια και με τη συμμετοχή του Υπουργού Παιδείας, του Προέδρου της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής και εκπροσώπων των κομμάτων. Το Συμβούλιο αυτό συστάθηκε στα πλαίσια της λεγόμενης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και του δομημένου διαλόγου, δηλαδή της νέας ιεραρχημένης διαδικασίας λήψης αποφάσεων σε θέματα εκπαίδευσης!!!
Το Συμβούλιο, όπως αναφέρεται στα δημοσιεύματα, θα ενημερωθεί για τα μέτρα που λαμβάνονται και προωθούνται. Φυσικά η ενημέρωση για τα μέτρα που προωθούνται είναι περιττή. Έχουν ήδη δημοσιευτεί στον τύπο από την 1η Μαίου 2008 και έχουν εγκριθεί και από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Επομένως το ζητούμενο της σύγκλησης του Συμβουλίου δεν είναι η ενημέρωση. Το ζητούμενο είναι η εξασφάλιση συναίνεσης από τα κόμματα για τις αλλαγές που θα προωθηθούν. Δηλαδή η κυβέρνηση στοχεύει στην εξασφάλιση της σύμφωνης γνώμης των κομμάτων. Αφού εξασφαλίσει τη συναίνεση εκ των άνω, τότε μπορεί απρόσκοπτα να τα επιβάλει και στους κάτω.
Αυτή είναι η προσέγγιση των υποστηρικτών της «δημοκρατικής μεταρρύθμισης»!!!
Φυσικά υπάρχει πάντοτε και ο αντίλογος.
«Εκ των κάτω το φως», όπως έλεγε και ο Δ. Γληνός.
Ή όπως γράφει ο Διονύσης Χαριτόπουλος «όσοι δε σκέπτονται, συσκέπτονται»!!!

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Νέοι κανονισμοί: Ελευθερία της έκφρασης ή είσοδος των κομματικών νεολαιών στα σχολεία;

Με τους τροποποιητικούς κανονισμούς που προωθεί το Υπουργείο, στοχεύει και στην κατοχύρωση της ελεύθερης έκφασης των μαθητών. Ποιο είναι το πρόβλημα; Οι υφιστάμενοι κανονισμοί προβλέπουν:
«Ο μαθητής έχει δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση της γνώμης ή των απόψεών του μέσα στο σχολείο, όταν αυτές διατυπώνονται με τρόπο που να μην προσβάλλουν την υπόληψη ή την προσωπικότητα των άλλων. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία αναζήτησης, λήψης και διάδοσης οποιουδήποτε είδους πληροφοριών και ιδεών, ανεξαρτήτως συνόρων, υπό προφορική, γραπτή, τυπωμένη ή καλλιτεχνική μορφή ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο που θα επιλέξει ο μαθητής. Νοείται ότι η ελευθερία έκφρασης γνώμης ή απόψεων του μαθητή εκφράζεται κατά τρόπο που δεν περιλαμβάνει καμία παρότρυνση σε μίσος λόγω διαφορών φυλής, φύλου, θρησκείας ή ιθαγένειας. Νοείται περαιτέρω ότι η ελευθερία έκφρασης δεν τείνει στην προώθηση κομματικών θέσεων».
Σύμφωνα με την εφημ. ΠΟΛΙΤΗΣ οι τροποποιήσεις του Υπουργείου προβλέπουν: « Η εισήγηση για τροποποίηση αφορά στην αντικατάσταση στην πρώτη επιφύλαξη της φράσης «θρησκείας ή ιθαγένειας» με τη φράση«θρησκείας, ιθαγένειας ή άλλων χαρακτηριστικών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν διακρίσεις ή έλλειψη σεβασμού στη διαφορετικότητα» και στη διαγραφή της δεύτερης επιφύλαξης «νοείται περαιτέρω ότι η ελευθερία έκφρασης δεν τείνει στην προώθηση κομματικών θέσεων. Σημειώνεται ότι η διαγραφή των αντισυνταγματικών προνοιών αποτελεί αίτημα της ΠΣΕΜ.»
Στόχος της διαγραφής της δεύτερης επιφύλαξης δεν είναι η κατοχύρωση της ελευθερίας της έκφρασης των μαθητών. Κανένας μαθητής μέχρι σήμερα τιμωρήθηκε γιατί οι θέσεις που εξέφρασε συνέπιπταν με κάποιου κόμματος. Απλώς η επιφύλαξη στο νόμο -ατυχώς – μπήκε για να απαγορευτεί η είσοδος των κομματικών νεολαιών στα σχολεία. Έτσι οι ερμήνευσαν το οι κύριοι βουλευτές. Και κατά συνέπεια η διαγραφή της συνεπάγεται τη νομιμοποίηση των κομματικών νεολαιών!!!
Φυσικά ένα πράγμα είναι η ελευθερία της έκφρασης του ατόμου και άλλο πράγμα το δικαίωμα οργάνωσης μαθητών σε κομματικές νεολαίες μέσα στα σχολεία.
Το ΑΚΕΛ πρωτοστατεί υπέρ της εισόδου των κομματικών νεολαιών στα σχολεία. Στόχος είναι η εξασφάλιση μελλοντικών ψηφοφόρων. Όμως το θέμα είναι πολύ σοβαρό με πολλές προεκτάσεις.Κάποιες επισημάνσεις είναι αναγκαίες:
1. Για την τυχόν κατοχύρωση των κομματικών νεολαιών στα σχολεία πρέπει να συνταχθεί ξεχωριστό άρθρο που θα αναφέρεται στην εγγραφή τους, την οργάνωση, τη λειτουργία, τη χρηματοδότηση, τις αρμοδιότητές τους. Για να μην καταντήσουν όπως τα κομματα που έγιναν φορείς του παρασκηνίου, της διαπλοκής και της διαφθοράς.
2. Δημοκρατική επιλογή είναι να αποφασίσουν οι ίδιοι οι μαθητές με ψηφοφορία, αν θέλουν τις κομματικές νεολαίες μέσα στα σχολεία. Η θέση της ΠΣΕΜ εκφράζει μόνο τη μερίδα εκείνων των μαθητών που είναι ενταγμένοι σε κομματικές νεολαίες.
3. Αν τα κόμματα θεωρούν τους μαθητές ώριμους να μεταφέρουν οργανωμένα κομματικές θέσεις μέσα στα σχολεία, τότε είναι λογικό να τους δώσουν και το δικαίωμα ψήφου στην πολιτεία.
4. Πριν την τυχόν προώθηση μιας τέτοιας αλλαγής, να εξεταστούν λεπτομερώς ποιες θα είναι οι συνέπειες στη λειτουργία μιας μικρής κοινωνίας, όπως είναι το σχολείο. Μήπως, δηλαδή, οι φορείς του κομματικού λόγου καταπνίξουν της ελευεθερία του λόγου των άλλων μαθητών.
Θα ήταν παράλογο να γίνει μια αλλαγή με την οποία κάποιοι προσδοκούν κομματικά οφέλη , αλλά η ζημιά για το σύνολο να είναι τεράστια. Το δόγμα «τα κέρδη στους λίγους και οι ζημιές στους πολλούς» είναι βαθιά συντηρητικό και αντιδραστικό.

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Η μεταρρύθμιση συνεχίζεται: αυστηρές ποινές για τα κινητά!!!

Το Υπουργείο Παιδείας κατέθεσε νέους τροποποιητικούς κανονισμούς στη Βουλή και για τα κινητά τηλέφωνα.Οι προτεινόμενοι κανονισμοί επιβεβαιώνουν το ήδη γνωστό, ότι δηλαδή οι κυβερνήσεις αλλάζουν και οι λογικές παραμένουν οι ίδιες. Διοικητισμός, αυταρχισμός και προχειρότητα χαρακτηρίζουν την εκπαιδευτική πολιτική.
Τι προτείνει το Υπουργείο; Το συνηθισμένο, δηλαδή αυστηρότερες ποινές.
Ποιές;
Διαβάζω από τον τύπο: «Παρουσία κινητού στην τάξη, συγκέντρωση ή εκδήλωση: Από απλή παρατήρηση την πρώτη φορά, μέχρι μια μέρα αποβολή αν επαναλαμβάνεται το παράπτωμα».
Με μια πρώτη ανάγνωση δε διαπιστώνεις τίποτε αξιοκατάκριτο. Πέραν φυσικά της χρήσης της γλώσσας, δηλαδή το κινητό δεν μπορεί να είναι ούτε παρών ούτε απών από την τάξη!!!
Παρατήρηση πρώτη: Όλοι οι μαθητές μεταφέρουν τα κινητά και στην τάξη και στις συγκεντρώσεις. Δεν τα τοποθετούν στις τσάντες γιατί οι πιο πολλοί δεν έχουν τσάντες!!! Τα τοποθετούν στα θρανία ή στις τσέπες τους. Ερώτημα : Πού θα τοποθετούν οι μαθητές τα κινητά; Θα τιμωρείται όλη η τάξη γιατί τα μεταφέρει στην αίθουσα διδασκαλίας;
Παρατήρηση δεύτερη: Ο καθηγητής θα μπαίνει στην τάξη για μάθημα και προκειμένου να εφαρμοστεί ο νέος κανονισμός, θα αρχίζει τον έλεγχο για τα κινητά; Και οι μαθητές θα σπάζουν πλάκα προκειμένου να χαθεί ο διδακτικός χρόνος; Ή θα επικρατήσει η λογική «αν υποπέσει στην αντίληψη μας»; Δηλαδή επιτρέπεται η παραβίαση του νόμου φτάνει να μη σας βλέπουμε!!!
Παρατήρηση τρίτη: Το σχολείο προκειμένου να τιμωρεί με αποβολή σε περίπτωση επανάληψης του παραπτώματος, επιβάλλεται να έχει συγκεντρωτικά στοιχεία για κάθε μαθητή και σε σχέση με το συγκεκριμένο παράπτωμα. Τέτοιες αυτοματοποιημένες δυνατότητες το σχολείο δεν έχει. Έτσι αιωνίως θα γίνεται παρατήρηση στο μαθητή ανεξάρτητα με την επανάληψη του παραπτώματος!!! Εκτός και αν τύχει και υποπέσει στο ίδιο παράπτωμα και στον ίδιο καθηγητή.
Σε αυτή την περίπτωση αρχίζουν τα κωμικοτραγικά. Ο μαθητής στην αρχή θα υποοτηρίξει ότι είναι η πρώτη φορά. Ο καθηγητής θα απορρίψει τη θέση του μαθητή και θα υποστηρίξει ότι είναι η δεύτερη φορά. Ο μαθητής τότε θα περάσει στο επόμενο βήμα: Κύριε, δε θυμάσαι καλά. Με συγχίζεις με κάποιο άλλο. Ο καθηγητής θα επιμένει γιατί προφανώς προσπαθεί να τον βγάλει τρέλλο. Τότε ο μαθητής θα επικαλεστεί τους συμμαθητές του, ότι τα πράγματα είναι όπως τα λέει. Οι συμμαθητές θα κουνήσουν καταφατικά τοκεφάλι. Αν ο καθηγητής δεν κλονιστεί ούτε και με αυτό τον τρόπο και ο μαθητής τιμωρηθεί, τότε μπορεί να προσφύγει στην Επίτροπο Διοικήσεως. Και η Επίτροπος ζητά αποδείξεις από το σχολείο. Και αποδείξεις δεν υπάρχουν. Και το σχολείο το ξέρει. Γι αυτό και το σχολείο θα επιλέξει προκαταβολικά να μην τους τιμωρήσει. Ενδιαμέσως θα παρέμβουν οι γονείς να στηρίξουν το «αθώο» παιδί τους, θα παρέμβουν οι γνωστοί να ασκήσουν οι πιέσεις, οι κομματικοί μη χάσουν κάποιο ψήφο!!!
Παρατήρηση τέταρτη: Δεν υπάρχει στο σχολείο η τιμωρία της αποβολής από το τμήμα. Έχει καταργηθεί προ πολλού από τις διευθύνσεις των σχολείων. Ο μαθητής , όταν αποβληθεί, παραμένει στην αίθουσα διδασκαλίας και τους καταχωρούνται οι απουσίες!!! Δηλαδή όταν λες στο μαθητή «μια μέρα αποβολή» εννοείς «χρέωση 7 δικαιολογημένων απουσιών από το σύνολο των 151 που είναι πιστωμένος ο μαθητής». Γιατί ο μαθητής θεωρεί ότι είναι δικαίωμά του να απουσιάζει από το σχολείο δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα μέσα στα όρια που καθορίζει ο κανονισμός!!!
Η πρόταση του Υπουργείου είναι εκτός τόπου και χρόνου, διακατέχεται από διοικητικό πνεύμα και δεν εμπεριέχει κάποια παιδαγωγική προσέγγιση. Ακολουθεί τα «ιδεώδη» του αυταρχικού σχολείου. Σε ένα δημοκρατικό σχολείο η προσέγγιση του υπαρκτού προβλήματος των κινητών θα ήταν τελείως διαφορετική. Και σίγουρα πολύ πιο αποτελεσματική.

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Αιφνιδιασμός του Υπουργείου Παιδείας: Τροποποίηση των κανονισμών λειτουργίας των σχολείων

Από τα ΜΜΕ ενημερώθηκαν οι πολίτες για την κατάθεση στη Βουλή από το Υπουργείο Παιδείας νέων τροποποιητικών κανονισμών λειτουργίας των σχολείων της μέσης εκπαίδευσης. Η ΟΕΛΜΕΚ αντέδρασε γιατί δεν είχε ενημερωθεί αναφορικά με τη συγκεκριμένη πρόθεση του Υπουργείου.
Η στάση του Υπουργείου είναι απαράδεκτη. Σίγουρά μπορεί να ακολουθεί τις θεσμοθετημένες διαδικασίες, δηλαδή οι προτάσεις του να κατατίθενται στη Βουλή και εκεί να γίνεται και ο δημόσιος διάλογος. Αλλά αυτή να είναι η σταθερή επιλογή του. Είναι;
Όταν το συμφέρον επιβάλλει το Υπουργείο αρχίζει τις διακηρύξεις για «διάλογο», «συναίνεση των εκπαιδευτικών» και άλλα παραμύθια. Όταν το βολεύει αλλιώς, τότε αγνοεί προκλητικά τους εκπαιδευτικούς.
Το αποτέλεσμα είναι πως το Υπουργείο σταδιακά καθίσταται αναξιόπιστο. Και ουσιαστικά ο διάλογος αχρηστεύεται.
Το περιεχόμενο του τροποποιητικού νομοσχεδίου – πέρα από κάποιες αποσπασματικές πληροφορίες στον τύπο – δεν κατόρθωσα να το δω δημοσιευμένο σε κάποια ιστοσελίδα (Υπουργείο, ΟΕΛΜΕΚ, Βουλή ) ή στα ΜΜΕ. Ο πολίτης δικαιούται να γνωρίζει ή όχι; Οι ιστοσελίδες των διαφόρων φορέων γιατί υπάρχουν;
Θα μου πει κάποιος: «Σιγά που τους ενδιαφέρει ο πολίτης. Η δουλειά τους να γίνεται».
Και η δική μας: ανελέητος έλεγχος και σφυροκόπημα της κάθε εξουσίας που στοχεύει στην περιθωριοποίηση του πολίτη.

Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

Παγκύπριες εξετάσεις: "επιθυμούμεν να ίδωμεν αυτάς όσον το δυνατόν ταχύτερον καταργουμένας"

Κάθε χρόνο ο Ιούνιος είναι αφιερώμενος στις Παγκύπριες εξετάσεις: η διεξαγωγή τους, η διόρθωση των γραπτών, η αγωνία των υποψηφίων, η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Και οι συνήθεις διαπιστώσεις: κινδυνεύει η ελληνική γλώσσα, λάθη στα εξεταστικά δοκίμια, Μ.Ο. στο τάδε μάθημα κάτω από το 10. Ένα θέατρο χωρίς καμία πρωτοτυπία.
Η κατάσταση πλέον έχει φτάσει στο απροχώρητο. Καταθέτω μια προοδευτική πρόταση του 1892, ίσως προβληματιστούν και οι σημερινοί προοδευτικοί:
«Τας εξετάσεις τας δημοσίας θεωρούμεν είδος τι φωνασκιών, ας ακούομεν πολλάκις έμπροσθεν των διαλυομένων εμπορικών καταστημάτων, νομίζομεν δε ότι τούτο ήκιστα συμβιβάζεται προς την σοβαρότηταν, ην έχει το παιδαγωγικόν έργον και διά τούτο επιθυμούμεν να ίδωμεν αυτάς δι ους λόγους εν τοις έμπροσθεν εξεθέσαμεν όσον το δυνατόν ταχύτερον καταργουμένας».