Διαγωνισμός μαθητικού δοκιμίου ή διαγωνισμός αμοιβαίας εξαπάτησης;

Κάθε χρόνο οι μαθητές της Γ ΄ Λυκείου συμμετέχουν υποχρεωτικά σε ένα διαγωνισμό μαθητικού δοκιμίου της Ελληνικής Πρεσβείας. Το γενικό θέμα του διαγωνισμού φέτος, σύμφωνα με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, είναι «Η ειρήνη, η συνεργασία και η πρόοδος ανθρώπων και λαών και ο ρόλος του ελληνισμού».
Το πιο πάνω θέμα , σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου, μπορεί να αντικρυστεί στη βάση τεσσάρων πτυχών και είκοσι θεματικών ενοτήτων!!! Και δεδομένου ότι η συμμετοχή των μαθητών στο διαγωνισμό είναι υποχρεωτική, υποτίθεται ότι οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να προετοιμάσουν τους μαθητές.
Φυσικά εδώ δημιουργούνται κάποιες απορίες:
- Για την επαρκή προετοιμασία των μαθητών, απαιτείται χρόνος. Και ο χρόνος που παραχωρείται είναι μόνο δύο διδακτικές περίοδοι. Γι αυτό-όπως εξάλλου γίνεται κάθε χρόνο- η πλειοψηφία των μαθητών ουσιαστικά δεν κατορθώνουν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του διαγωνισμού. Δηλαδή αποτυγχάνουν παταγωδώς.
- Μαζί με τους μαθητές αποτυγχάνουμε παταγωδώς και οι εκπαιδευτικοί. Όχι μόνο γιατί δεν έχουμε χρόνο για να προετοιμάσουμε τους μαθητές, αλλά και γιατί το θέμα του διαγωνισμού και οι πτυχές του είναι τις πιο πολλές φορές ακατανόητα ή μη προσπελάσιμα και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.

Τι γίνεται στην πράξη;
Οι εκπαιδευτικοί με κάθε σοβαρότητα προσποιούνται ότι προετοιμάζουν τους μαθητές και οι μαθητές προσποιούνται ότι προετοιμάζονται . Βασικά θεμελιώνεται μια διαδικασία αλληλοεξαπάτησης!!! Τελικά βρίσκεται μια έκθεση από κάθε σχολείο και αποστέλλεται στο Υπουργείο για την τελική επιλογή. Βραβεύονται οι καλύτερες και θεωρείται ότι οι στόχοι του διαγωνισμού εχουν επιτευχθεί.
Πίσω από τις τελετές και τις βραβεύσεις υπάρχει η γελοιοποίηση κάθε έννοιας εκπαίδευσης και παιδαγωγικής. Συντηρείται όμως ο διαγωνισμός γιατί ίσως προέχει η τέρψη των πρεσβευτών ή των γραφειοκρατών.
Τις προσεχείς βδομάδες λοιπόν οι φωτοτυπικές μηχανές στα σχολεία θα πάρουν φωτιά. Τα πάντα φωτοτυπούνται: εγκύκλιοι, σημειώσεις, δοκιμία, αναλύσεις, προσεγγίσεις και άλλα πολλά.Το θέμα μετατρέπεται σε ποσοτικό: καλός εκπαιδευτικός είναι αυτός που θα δώσει τις πιο πολλές φωτοτυπίες στους μαθητές!!!
Η αδυναμία των εκπαιδευτικών να προετοιμάσουν τους μαθητές και όχι κατ΄ανάγκη με δική τους ευθύνη, μετατρέπεται σε δύναμη παραχώρησης φυλλάδιων. Έτσι στις δοσμένες συνθήκες οι καθηγητές βρίσκουν άλλοθι: «εγώ τους τα έδωσα. Σαν διάβαζαν. Τι να κάμω; Να μπω μες στο μυαλό τους;»
Με αυτή τη γελοία διαδικασία, αυτός που την πληρώνει κάθε χρόνο είναι ο τελευταίος στην ιεραρχία: ο μαθητής. Αυτός που για χάρη του – υποτίθεται- γίνονται όλα!!!
Όσο για τις αντιδράσεις μέσα στα σχολεία είναι ποικίλες.Κάποιοι μαθητές, είναι αλήθεια λίγοι, ονειρεύονται βραβεία. Κάποιοι μαθητές το θεωρούν ταλαιπωρία, αλλά την ανέχονται γιατί μπορεί να τους βοηθήσει στις τελικές εξετάσεις. Κάποιοι διαμαρτύρονται γιατί λένε πως δε γίνεται υποχρεωτική συμμετοχή σε διαγωνισμό και κάποιοι αδιαφορούν κανονικά.
Ανάμέσα δε στους εκπαιδευτικούς, κάποιοι έχουν την κρυφή ελπίδα να βραβευτεί κάποιος μαθητής τους και να «δοξαστούν», κάποιοι αναπαράγουν αυτούσια αυτά που ζητά η εξουσία και θεωρούν ότι επιτελούν το υψηλό τους χρέος, κάποιοι αναφωνούν «πάλι αυτές οι ανοησίες» και κάποιοι αδιαφορούν κανονικά.
Το καλό είναι ότι κάθε χρόνο ο διαγωνισμός ολοκληρώνεται χωρίς ούτε ένα νεκρό!!! Προς δόξα της ειρήνης, της συνεργασίας και της προόδου!!!Και της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης βεβαίως.