Ο Διευθυντής σχολείου Μ.Ε. ως καραγκιόζης ή η αναβίωση του αυταρχικού σχολείου

Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Διευθυντών Μ.Ε. Κ. Μπαρρής δήλωσε στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» στις 21/7/2011: «αν ο διευθυντής δεν έχει λόγο στις μετακινήσεις προσωπικού κινδυνεύει να παίζει απλά το ρόλο του καραγκιόζη».
Η ευφάνταστη αυτή δήλωση του προέδρου των Διευθυντών Μ.Ε. προβληματίζει από λογικής, ιστορικής και πολιτικής απόψεως.
Σε σχέση με τη λογική η δήλωση δεν πείθει:
1.Ένας διευθυντής μπορεί να παίζει το ρόλο του καραγκιόζη ακόμα και αν έχει λόγο στις μετακινήσεις των εκπαιδευτικών.
2.Μπορεί να μην έχει λόγο στις μετακιμήσεις των εκπαιδευτικών και να μην είναι καραγκιόζης.
Πιο απλά ο ρόλος του διευθυντή του σχολείου ως καραγκιόζη δεν είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις μετακινήσεις εκπαιδευτικών. Η δήλωση πάσχει λογικά.Φυσικά ο καραγκιόζης ουδεμία σχέση έχει με το ζήτημα. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Διευθυντών αυτό που ζητά είναι η παραχώρηση εξουσίας στους διευθυντές ή η εξουσιαστική ενίσχυση της θέσης τους με την ελπίδα πως έτσι θα ανέβει και τα καραρρακωμένο κύρος τους.
Σε σχέση με την ιστορική κυπριακή πραγματικότητα πάλι ο κ. Μπαρρής δεν πείθει.Γιατί μέχρι το 2000 δεν υπήρχαν κανονισμοί μετακινήσεων. Τι γινόταν μέχρι τότε με αποτέλεσμα όλοι ανεξαιρέτως να ζητούν τη θεσμοθέτηση κανονισμών; Ή μήπως ο κ. Μπαρρής θεωρεί ότι άμα αρπάξει ο άνθρωπος μια καρέκλα, κάμνει και λοβοτομή στον εαυτό του;Μήπως οι συνθήκες στην εκπαίδευση σε σχέση με τη δεκαετία του 1990 έχουν βελτιωθεί,ώστε να αποτολμήσουμε την κατάργηση των κανονισμών; Μάλον από τα γραφόμενα του κ. Μπαρρή έχουν χειροτερέψει. Απλώς τη δεκαετία του 1990 όλοι εκείνοι που αντιμετώπιζαν τους εκπαιδευτικούς ως «αθύρματα» σιωπούσαν από ντροπή, ενώ σήμερα, για παράδειγμα ο κ. Μπαρρής, δεν ντρέπεται να ζητά να έχει εξουσία πάνω σε συναδέλφους σε σχολείο. Και μάλιστα θεωρεί ότι υποβαθμίζεται ως διευθυντής αν δεν έχει τέτοια εξουσία.
Η πιο σημαντική διάσταση των δηλώσεων του κ. Μπαρρή είναι η πολιτική. Το ζήτημα είναι απλό: πιο είναι το ορθό, να έχει λόγο ο διευθυντής για τους 70 εκπαιδευτικούς που θα διοριστούν στο σχολείο του ή να έχουν λόγο οι 70 εκπαιδευτικοί για το διευθυντή του σχολείου τους; Από τη μια βρίκεται η δυναστική αρχή-κληρονομιά του μεσαίωνα – και από την άλλη η δημοκρατική αρχή.
Και επειδή η συλλογική σοφία σίγουρα είναι καλύτερη από την ατομική και επειδή ένας άχρηστος εκπαιδευτικός προκαλεί βλάβη σε περιορισμένο αριθμό μαθητών, ενώ ένας άχρηστος διευθυντής προκαλεί βλάβη στο σύνολο της σχολικής μονάδας, σίγουρα υποστηρίζω τη δημοκρατική αρχή.
Από την άποψη του καραγκιοζο-λόγου το θέμα τίθεται ως εξής: να γίνου καραγκιόζηδες 100 διευθυντές ή 5000 εκπαιδευτικοί; Και αν ο κ. Μπαρρής νιώθει ότι υπάρχει κίνδυνος να γίνει καραγκιόζης γιατί δεν έχει εξουσία στις μετακινήσεις των εκπαιδευτικών, το ίδιο λογικά καραγκιόζηδες δεν νιώθουν και οι εκπαιδευτικοί που δεν έχουν λόγο στην επιλογή των διευθυντών;
Φυσικά τα φαινόμενα «Μπαρρή» είναι γεννήματα της εποχής μας: η πολιτική ως δύναμη έχει επιβληθεί στο διεθνές περιβάλλον, στο τοπικό και αυτή η βάρβαρη πραγματικότητα εισβάλλει και στα σχολεία. Αντί για το διαφημιζόμενο δημοκρατικό σχολείο στην Κύπρο παρατηρείται σε πολλά επίπεδα η αναβίωση της χειρότερης μορφής αυταρχισμού. Δεν προκαλεί έκπληξη.Όλα είναι ζήτημα παιδείας.
Υ.Γ. Ο κ. Μπαρρής ζητά να έχει λόγο ο διευθυντής στις μετακινήσεις των εκπαιδευτικών. Για παράδειγμα υποβάλλω αίτηση να πάω στο σχολείο όπου υπηρετεί ο κ. Μπαρρής ως διευθυντής. Με ποια κριτήρια θα εκφέρει γνώμη; Έλεος κ. Μπαρρή, έλεος!!!