Επιτέλους «τα βρήκαν» κυβέρνηση, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ στο θέμα της Ιστορίας. Επιτέλους θα ησυχάσουμε από τις κενολογίες για την αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας!!! Επιτέλους και η ιστορία θα ησυχάσει από την εκπόρνευσή της !!!
Οι φορείς της εξουσίας του κράτους (Υπουργός ) και οι φορείς της πολιτικής δύναμης (ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ ) συναίνεσαν. Η ιστορία πια θα μπει στον ίσιο δρόμο και θα προσαρμοστεί στις ανάγκες των δύο κομμάτων, δηλαδή στην ικανοποίηση των πολιτικών στόχων του παρόντος.
Έγνοια τους μοναδική είναι η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των νέων. Οι νέοι να απελευθερωθούν από τα δεσμά της μονοσήμαντης επίσημης ιστορίας και να απολαύσουν τους καρπούς της δίσημης ιστορίας. Ανοίγονται έτσι νέοι ορίζοντες για το μέλλον. Μέχρι τώρα οι μαθητές μπορούσαν να αμφισβήτησουν την μονόπλευρη επίσημη ιστορία. Τώρα ποια θα μπορούν να επιλέξουν, λες και η ιστορία είναι καταναλωτικό προϊόν σε κάποια υπεραγορά!!!
Φυσικά τα περί κριτικής σκέψης αποτελούν ρητορίες. Κανένα πολιτικό και οικονομικό κατεστήμενο δεν επιθυμεί την κριτική σκέψη των νέων γιατί αυτό στην πράξη σημαίνει αμφισβήτηση του κατεστημένου!!! Το μόνο που μπορούν να περιμένουν οι νέοι είναι μια νέα «ιστορική λοβοτομή».
Τι είναι αυτό που ενώνει τα δύο κόμματα στο ζήτημα της ιστορίας;
Και τα δυο συμφωνούν ότι η ιστορία γράφεται από το κράτος.
Και οι δυο συμφωνούν ότι η ιστορία εξυπηρετεί πρόσκαιρους πολιτικούς στόχους του παρόντος.
Και οι δυο συμφωνούν ότι ως αφέντες έχουν το δικαίωμα να επενεργούν στη συνείδηση των νέων και της κοινωνίας.
Και οι δυο συμφωνούν ότι η διαφύλαξη αυτής της λογικής εξυπηρετεί τα κοινά κομματικά συμφέροντα, δηλαδή τη μονοπώληση της εξουσίας από τους ίδιους.
Και οι δυο συμφωνούν ότι η ιστορία θα πρέπει τώρα να προάγει «την ειρήνη».
Και οι δυο συμφωνούν ότι από κοινού θα επαναπροσδιορίσουν το περιεχόμενο της ελληνικότητας σύμφωνα με τους κομματικούς στόχους. Η έννοια του έθνους συνιστά μια κατασκευή και μπορούν να το «κατασκευάσουν» στα μέτρα τους.
Και οι δυο συμφωνούν ότι ο «αμαθής όχλος» έχει την ευθύνη για τον εθνικισμό και τις ανόσιες εκδηλώσεις του και όχι οι φορείς της εξουσίας που τον εξέθρεψαν και τον συντήρησαν και τον συντηρούν για να νομιμοποιούν την εξουσία τους.
Και οι δυο συμφωνούν ότι υπάρχουν οι κατάλληλοι ειδικοί/ιστορικοί που θα φέρουν σε πέρας τα «νέα θέσφατα», τη νέα εκσυγχρονιστική αποστολή.
Αυτή η προσέγγιση της ιστορίας είναι και συντηρητική και αντιδημοκρατική. Ουδεμία σχέση με την ιστορική αλήθεια, όπως πανηγυρικά επαγγέλλονται, ούτε και εκφράζει κάποια έγνοια για τους νέους. Αντίθετα, μοναδικός στόχος είναι η υποταγή των νέων και της κοινωνίας στην πολιτική και οικονομική ολιγαρχία μέσα στις νέες συνθήκες. Δηλαδή οι υφιστάμενοι φορείς δύναμης να εξασφαλίσουν τη συντήρησή τους ακόμα μερικές δεκαετίες.
Έτσι γινόταν και προηγουμένως. Όταν μεσουρανούσε το έθνος – κράτος, οι ιστορικοί έθεσαν στη διάθεση των τοπικών ηγεμόνων την «επιστημονική γνώση» και συνέγραψαν την εθνοκρατική – και όχι εθνοκεντρική - ιστορία: το έθνος ιστορείται δια του κράτους. Στς νέες συνθήκες αυτή η ιστορία είναι ξεπερασμένη. Τώρα πια οι νέες ανάγκες των ηγεμόνων – τοπικών κα διεθνών – επιβάλλουν μια διαφορετική νοηματοδότηση του έθνους στα πλαίσια μιας οικουμενικής ειρήνης. Οι ιστορικοί συνέλαβαν εγκαιρως τις νέες ανάγκες των ηγεμόνων και είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες στους νέους αφέντες με το περίβλημα των ειδικών και των επιστημόνων.
Αν το πούμε διαφορετικά, περνάμε από τη εποχή του ενός κράτους, του ενός έθνους και του ενός «ψέματος» στην εποχή της γενικευμένης «ψευδολογίας», από το «ένα ψέμα της εξουσίας» στο πλουραλιστικό «πολλά ψέματα των εξουσιαστών»!!!
Ο ρόλος των νέων και της κοινωνίας φυσικά και δεν αλλάζει: θα πρέπει να συνεχίσουν να υπηρετούν τους ηγεμόνες, τοπικούς και διεθνείς, αφομοιώνοντας αγόγγυστα τη «νέα ιστορική αλήθεια» των αφεντάδων και των σφογγοκωλάριων τους. Θα έχουν δηλαδή το δικαίωμα να επιλέξουν το «ψέμα» που τους ταιριάζει!!! Δημοκρατικά και ελεύθερα!!!
Εδώ ταιρίαζει και η εξής αναφορά του Ουίνστον Τσώρτσιλ:
«Πιστεύω ότι η ιστορία θα είναι αντικειμενική μαζί μου, γιατί σκοπεύω να τη γράψω ο ίδιος».
Η woke τζαι η woke τζαι η woke!
Πριν από 3 εβδομάδες
31 σχόλια:
Ναι αλλά εδώ έχουμε Χριστόφκια και Αναστασιάδη (και τους υπόλοιπους πεθαμένους)και επι πλέον Αρχι-επίσκοπο δυνατό. Που κολλά ο Churchill μπροστά τους,αν είναι δυνατόν.Eδώ πρόκειται για δυνούς δεξιοτέχνες-ειδικούς στα εθνικοκαταστροφικά σχέδια,την Ιστορία γράφω την τζιαί γώ αφού θα την γράψουν τούτοι.
Είμαστε για κλάματα.
Η Ιστορία γράφεται πάντα ερήμην όλων των ηγεμόνων. Βρισκόμαστε στην εποχή της πληροφορικής επανάστασης, κανένας δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από συνθήματα πια. Εδώ και μήνες παρακολουθώ αυτή τη συζήτηση άνευ αντικειμένου, αλλά τελικά επιβεβαιώνεται η αρχική μου σκέψη. Η κάθε πλευρά επιδιώκει την αθώωση της, με κανένα τρόπο δε θέλει να επιφορτιστεί τα λάθη και τα εγκλήματα του παρελθόντος. Αφενός δεν μπορεί να υπάρχει συλλογική ευθύνη ή τιμωρία αντίστοιχα, αφετέρου Ανδρέα, γιατί εγώ για παράδειγμα, αν και ήμουν αγέννητη όταν γίνονταν όλα τα έκτροπα, έχω ήδη αυτονόητα απολογηθεί σε συζητήσεις με Τουρκοκύπριους για τον πόνο που τους προκαλέσαμε ως Ελληνοκύπριοι; Φυσικά έχουν απολογηθεί και σε μένα για τη θηριωδία της τουρκικής εισβολής. Δε σκέφτηκα ούτε στιγμή να προσποιηθώ την αριστερή ή την κεντρώα ή τη δεξιά πιστή χριστιανή και να πω "Μα εγώ δεν έκανα τίποτα, γιατί να απολογηθώ;" Είτε το θέλουμε είτε όχι, φέρουμε (προπατορική) ευθύνη κι οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος μας και να ανταποκριθούμε χωρίς υπεκφυγές, αυτοπαινέματα κι αλληλοκατηγορίες. Αλλοιώς δεν πρόκειται να δούμε ποτέ άσπρη μέρα σ' αυτό τον τόπο.
@Λεμέσια
Η συζήτηση δεν είναι άνευ αντικειμένου με την έννοια ότι το πρόβλημα της ιστορίας υπαρχει και αλλού και μπορούμε να μαθαίνουμε 5 πράγματα για να μην αγόμαστε και να φερόμαστε από οιονδήποτε.
Ούτε είχα ούτε έχω οτιδήποτε με τους τουρκοκύπριους ή τις διεκδικήσεις του. Και δε θέλω ούτε εγώ ούτε οι τουρκοκύπριοι να υπηρετούμε αφέντες. Δηλαδή το πρόβλημα είναι πολιτικό και όχι ψυχολογικό.
Ανδρέα,
από τη στιγμή που δεν έχει αλλάξει ούτε λέξη στα ιστορικά βιβλία ακόμη, συζητάμε άνευ αντικειμένου, με αυτή την έννοια. Και δεν είναι μόνο πολιτικό πρόβλημα, είναι και ψυχολογικό. Οι περισσότεροι δεν είναι έτοιμοι να ξεχάσουν, να συγχωρέσουν, να προχωρήσουν. Συνεχίζουν να επενδύουν στο μίσος και στους εχθρικούς μύθους με τους οποίους μεγάλωσαν.
Κατά τ' άλλα συμφωνώ, ότι "το πρόβλημα της ιστορίας υπαρχει και αλλού και μπορούμε να μαθαίνουμε 5 πράγματα για να μην αγόμαστε και να φερόμαστε από οιονδήποτε."
Η Γαλλογερμανική φιλία θα έπρεπε να μας είναι παράδειγμα ενθάρρυνσης για το μέλλον. Αυτοί οι δύο λαοί κατάφεραν να συγγράψουν κοινά βιβλία Ιστορίας ενάντια στο αιματηρό παρελθόν που τους χώριζε για αιώνες.
Δε διαφωνώ με τη χρήση κοινών βιβλίων ιστορίας για ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους. Όμως αυτό θα είναι αποτέλεσμα κατανόησης του κοινού συμφέροντος. Όπως οι Γαλλογερμανοί ανταγωνίζονταν για την κυριαρχία του κόσμου, και όταν την έχασαν αποφάσισαν να συνεργαστούν για να επιβιώσουν στο νέο περιβάλλον.Αυτό επέβαλλε το κοινό τους συμφέρον.
Κύριε Stavrou,
Σε πρόσφατη παρέμβαση μου σ’ άλλο post (σχετικά με την εκπαίδευση) σ’ αυτό το blog (και η οποία παρέμβαση μου ΔΕΝ σχολιάστηκε link: http://ek-pedefsi.blogspot.com/2009/01/blog-post_31.html) είχα διερωτηθεί (αναγνωρίζοντας ότι μπορεί να γίνομαι και φορτικός) κατά πόσο “… η κριτική και η όλη συλλογιστική σου μπορούν αν φέρουν αποτελέσματα…”. Λίγο πολύ τες ίδιες σκέψεις έκανα ολοκληρώνοντας το διάβασμα κι αυτού του κειμένου σου.
Ο τίτλος της ανάρτησης σου “Τα βρήκαν Υπουργός Παιδείας και Αναστασιάδης στην Ιστορία”, δανεισμένος (αυτούσια) από τίτλο πρόσφατου άρθρου εφημερίδας (νομίζω της “Σημερινής” του Σαββάτου) είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη παραπλανητικός (γιατί δεν νομίζω να τα βρήκαν οι εν λόγω κύριοι – ο Υπουργός της Παιδείας κι Αναστασιάδης – ακόμα χαμένα είναι!). Αντίθετα από οθόνης παρουσιάστηκαν να συζητούν και να διαφωνούν! Όμως αν συμφώνησαν εν τέλει και σε κάποια επί μέρους (μικρο)ζητήματα όπως υποβάλλει και ο τίτλος του άρθρου της εφημερίδας και που έδωσε και την έμπνευση για το κείμενο της παρούσας ανάρτησης, ουδόλως δικαιολογεί το περιεχόμενο της. Πουθενά ΔΕΝ αναλύεται που (σε ποια σημεία) τα βρήκαν, καθώς οι δυο “… φορείς της πολιτικής δύναμης (ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ ) …”, έχουν στην ουσία διαμετρικά αντίθετες απόψεις για το τι θα περιλαμβάνουν οι επιδιωκόμενες αλλαγές που ακόμα ΔΕΝ τις είδαμε και πολλοί και διάφοροι τις έχουν αφορίσει ήδη!!! [Οι δυο πολιτικοί άντρες απλώς συμφωνούν γενικώς κι αορίστως ότι πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στην Ιστορία – αυτό το επικροτούν και οι Συνδέσμοι Αγωνιστών).
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου στο ότι “… κανένα πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο δεν επιθυμεί την κριτική σκέψη των νέων [κι όχι μόνο] γιατί αυτό στην πράξη σημαίνει αμφισβήτηση του κατεστημένου ...”. Αλλά δεν νομίζετε κύριε Stavrou, ότι καλό θα ήταν να μας πείτε (πέραν της γενικής κριτικής που εξασκείτε για την πολιτική που ακολουθείται επί του θέματος από τους φορείς της εξουσίας και πέραν της θέσης σας ότι “… μοναδικός στόχος [αυτών των φορεων] είναι η υποταγή των νέων και της κοινωνίας στην πολιτική και οικονομική ολιγαρχία μέσα στις νέες συνθήκες ... δηλαδή οι υφιστάμενοι φορείς δύναμης να εξασφαλίσουν τη συντήρησή τους ακόμα μερικές δεκαετίες ...”, πως ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ θα προχωρήσουν τυχόν αλλαγές στην Ιστορία (και στην Εκπαίδευση γενικότερα); [Σε ποια κατεύθυνση θα πρέπει να τροχιοδρομηθούν οι αλλαγές, ποιο θα είναι το περιεχόμενο τους και ποιοι είναι οι φορείς που θα επωμιστούν το βάρος και θα φέρουν σε πέρας αυτές τις ποθούμενες ή/και απαιτούμενες αλλαγές, αφού εμμέσως πλην σαφώς απορρίπτονται και οι υπηρεσίες «των ειδικών και των επιστημόνων»;].
Δεν αποτελεί κυπριακό (ή ελληνικό) φαινόμενο η ΕΠΙΣΗΜΗ Ιστορία να γράφεται από τους εκάστοτε νικητές ή να αναπροσαρμόζεται για “… την ικανοποίηση των πολιτικών στόχων του παρόντος …”. Εξ άλλου τούτο το παραδέχεσαι κι εσύ κάνοντας αναφορά (στα σχόλια σου) στους γάλλους και τους γερμανούς. Το ζητούμενο είναι πως πρακτικά ξεφεύγουμε απ’ αυτή την πεπατημένη οδό και πως γράφεται η ιστορία ΚΑΙ των κοινωνικών αγώνων κι όχι μόνο των εθνικών διενέξεων και των αντιπαλοτήτων των κυριάρχων τάξεων!
Πέραν τούτων που έγκειται το πρόβλημα με μια τυχόν «οικουμενική ειρήνη»;
Anef_Oriwn
Δευτέρα 9/2/2009 – 11:02 μ.μ.
@Ανευ
Αναφέρεσαι στην οικονομίστική προσέγγιση της πραγματικότητας ή την επιχειρησιακή προσέγγιση της πολιτικής, μιλώντας για αποτελεσματικότητα. Αν οι άνθρωποι μες στο χρόνο σκέφτονταν την αποτελεσματικότητα, οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα στις σπηλιές.
Το θέμα είναι πολύ διαφορετικό για μένα. Γράφω γιατί είμαι ελεύθερος και με τα γραπτά μου διεκδικώ πιο πολλή ελευθερία για όλους. Αν με το δικόσου δρόμο καταφέρεις κάτι, εγώ θα σε χειροκροτήσω και εσένα και όλους τους συναγωνιστές σου. Προσωπικά όμως εκτιμώ ότι επί του θέματος είστε τελείως αναποτελεσματικοί γιατί ούτε καν σας απασχολεί.
Για να λυθεί και η απορία σου περί του τίτλου, είναι αντιγραφή από τον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ. Στις ειδήσεις που είδα εγώ στην τηλεόραση πράγματι συμφώνησαν και οι δυο. Και πράγματι διαφώνησανόχι για την ιστορία αλλά για μια έρευνα μιας καθηγήτριας.
Ο τίτλος δεν είναι καθόλου παραπλανητικός. Συμφώνησαν "επιστήμονες" από όλους τους χώρους θα πάρουν υπό μάλης την κομματική τους ταυτότητα ή καιάλλη και θα πάνενα συγγράψουν την ιστορία. Έχουν μια κοινή προσέγγιση. Αυτήν αναλύω από πολιτική άποψη.Εσύ προτιμάς να βλέπεις τις διαφορές, ενώ συμφωνούν. Φυσικά και οιίδιοι θα προβάλουν κάποιες διαφορές, αν χρειαστεί, στην περίπτωση που διαπιστώσουν ότι κινδυνεύει "το μαντρί".
Μα αλλαγές γίνονται και στην ιστορία και στην εκπαίδευση. Φαντάστηκες ότι η κοινωνία κάθεται στο ακουστικό και περιμένει εντολή για να δράσει;
Εσύ φυσικά εννοείς αλλαγές εκ των άνω. Εγώ εννοώ αλλαγές εκ των κάτω. Ιδεολογικά διαφωνούμε.
Σε μια προσέγγιση εκ των κάτω βεβαίως οι γνώμες των λεγόμενων ειδικών μετρούν τόσο όσο και του οποιούδηποτε άλλου πολίτη. Σε θέματα πολιτικής δεν αναγνώριζω κανένα ειδικό. Όλες οι απόψεις είναι ίσες. Είναι τόσο απλό.
Οι αγώνες της κοινωνίας για ψωμί και ελευθερία δε μπορούν να γραφτούν από ένα φορέα της κρατικής εξουσίας. Αυτο είναι αστείο. Εκτός και αν προεκλογικά δεσμεύτηκε πως θα πάρει την εξουσία για να την καταργήσει.
Πρόβλημα με την οικουμενική ειρήνη δεν υπάρχει. Οι λέξεις είναι ωραίες και πωλούν.Μόνο που στην ιστορία το περιεχόμενο των λέξεων καθορίζεται από τους δυνατούς. Όταν οι Ρωμαίοι μιλούσαν για ειρήνη στον κόσμο εννοούσαν φυσικά υπό την εξουσία τους. Και πράγματι επέβαλαν την ειρήνη τους καταστρέφοντας και σκοτώνοντας. Φυσικά σήμερα ο κόσμος έχει εξελιχτεί. Οι ηγεμόνες έχουν πιο αποτελεσματικές επιλογές στην προώθηση της "αιώνιας ειρήνης"!!!
Η λέξη ειρήνη δεν έχει κανένα πρόβλημα. Πρόβλημα υπάρχει όταν την έντάξεις μέσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτικοικονομικό περιβάλλον.
Καλά , εσύ δε βλέπεις πρόβλημαμε την οικουμενική ειρήνη;
Ανδρέας: "Φυσικά και οι ίδιοι θα προβάλουν κάποιες διαφορές, αν χρειαστεί, στην περίπτωση που διαπιστώσουν ότι κινδυνεύει "το μαντρί"."
Πολύ εύστοχη διατύπωση.
Κύριε Stavrou,
Εν πρώτοις, αν οι ιδέες που παράγει ο άνθρωπος δεν είχαν αποτελεσματικότητα και πρακτική εφαρμογή (δηλ. παρέμεναν σκέττες θεωρίες) τότε όντως “… οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα στις σπηλιές…”!
Επιτέλους διορίστηκαν και οι επιτροπές για τα αναλυτικά προγράμματα, να πιάσουν δουλειά, να δούμεν τι θα κάνουν και να τους κρίνουμε! Από τα λίγα που ξέρω αυτοί που ορίστηκαν για το μάθημα της Ιστορίας (τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως) μου δημιουργούν μια αισιοδοξία!
******
Τώρα για τα όσα αναφέρεις στα σχόλια σου:
Οι (νέες) ιδέες και οι σκέψεις που παράγει ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα μια συγκεκριμένης υπαρκτής πραγματικότητας – εκπηγαζουν από τη μέχρι τώρα συσσωρευμένη εμπειρία και γνώση (θεωρητική και πρακτική). Κάποια πράγματα (θεωρίες) μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα, αλλά σε 5 κι άλλα σε 50 χρόνια (αφού φυσικά προηγηθούν πολλά αλλά – π.χ. ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να παει στο διάστημα αν δεν προηγούνταν το πέταγμα στους αιθέρες πρώτα με αερόστατο και μετά με αεροπλάνο.
(Φυσικά, αφού στο τέλος της ημέρας δημοκρατία έχουμε – όπως λαλούν – ο καθείς μπορεί να λέει ότι θέλει και να θεωρητικολογεί όπως νομίζει).
Ο άνθρωπος λειτουργεί μέσα σε συγκεκριμένα οικονομικά, πολιτικά κοινωνικά, κι αν θες και κομματικά δεδομένα και πλαίσια, όμως για να γίνουν οι θεωρίες πράξη (ανεξάρτητα αν συμφωνούμε με το περιεχόμενο τους ή όχι) θέλει δουλειά πολλή και οργάνωση! Διαφορετικά οι θεωρίες παραμένουν ουτοπικοί διαλογισμοί. (Τώρα αν αυτή η οργάνωση εκλαμβάνεται από κάποιους κι ως “μάντρισμα”, είναι θέμα αντιλήψεων, προσεγγίσεων αλλά και βιωμάτων!
Οι αλλαγές ουσίας όμως είναι πάντοτε αποτέλεσμα οργανωμένης δραστηριότητας είτε αυτή καθοδηγείται από τα άνω είτε οργανώνεται από τα κάτω (από οργανωμένα πολιτικά και κοινωνικά σύνολα που ναι μεν μπορούν να σκέφτονται ελεύθερα αλλά ΔΕΝ μένουν μέχρι εκεί – στις σκέψεις και τις ιδέες).
Αναφορικά με τις αλλαγές σε θέματα Ιστορίας, με την έντονη αντιπαράθεση και το συγκρουσιακό κλίμα που έχει δημιουργηθεί (λόγω των αντιδράσεων και των προληπτικών κτυπημάτων από συγκεκριμένες κατεστημένες πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις), προσωπικά δεν βλέπω να εξελίσσονται θετικά ή ευοίωνα τα πράματα. (Θα φανεί κι από τις πρώτες αντιδράσεις για το διορισμό της επιτροπής για το αναλυτικό πρόγραμμα της Ιστορίας). Αν στο τέλος η όλη κατάσταση εξελιχτεί σε πάρε – δώσε [και τούτο βασικά λόγω μιας πιθανής ατολμίας της Επιτροπής να αγγίξει θέματα ταμπού, ένεκα των αντιδράσεων, κι όχι λόγω του ότι οι αντιμαχόμενοι «φορείς της εξουσίας» - όπως συνηθίζεις να τους αποκαλείς - “… έχουν μια κοινή προσέγγιση ...”, ή γιατί οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις θα τα κάνουν πλακάκια], τότε ΤΙΠΟΤΑ δεν πρόκειται να επιτευχθεί!
Για το ζήτημα της οικουμενικής ειρήνης θα συμφωνήσω μαζί σου ότι διαχρονικά η ειρήνη ερμηνεύεται και εφαρμόζεται με τον τρόπο που την αντιλαμβάνονται οι οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά δυνατοί! Απλώς όπως το θέτεις στο κείμενο της ανάρτησης σου, ότι δηλ. “… τώρα πια οι νέες ανάγκες των ηγεμόνων – τοπικών και διεθνών – επιβάλλουν μια διαφορετική νοηματοδότηση του έθνους στα πλαίσια μιας οικουμενικής ειρήνης ...”, αφήνεται να νοηθεί (ή τουλάχιστον έτσι το κατάλαβα εγώ) ότι οι σημερινοί ηγεμόνες αγωνίζονται για την οικουμενική ειρήνη (κι όχι πρώτα και κύρια για τα συμφέροντα τους).
Τέλος (για το θέμα της ειρήνης) να παραθέσω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη “Λαοί της Ευρώπης” (από τις εκδόσεις “του Εικοστού Πρώτου”, 1996), σελ. 356-57:
“... Η κυρίαρχη έννοια στο φιλοσοφικό σύστημα του Ιμμάνουελ Καντ [στο τέλος του 18ου αιώνα] είναι ο συμβιβασμός. Η κυρίαρχη έννοια στο φιλοσοφικό σύστημα του Αριστοτέλη είναι η μετριοπάθεια, που κάνει δυνατό το συμβιβασμό. Και ο αρχαίο και ο νέος φιλόσοφος ένα πράγμα έχουν στο νου του, τη διαρκή ειρήνη [...] Η «διαρκής ειρήνη» του Καντ πρέπει να γίνει πραγματικότητα κάποτε. Όμως, αποκλείεται να γίνει αν οι κτητικές αντωνυμίες μου, σου του, μας, σας, τους, συνεχίσουν να λειτουργούν με τον απάνθρωπο τρόπο που λειτουργούν σήμερα ...”.
Anef_Oriwn
Τρίτη 10/2/2009 – 8:37 μ.μ.
@ΑΝΕΥ
Πολλά από αυτά που σήμερα είναι πραγματικότητα, για κάποιους ανθρώπους στο παρελθόν συνιστούσαν ουτοπίες. Η διαφορά μας έγκειται στην έννοια της αποτελεσματικότητας σε σχέση με το παρόν.
Αν για παράδειγμα ένας πολίτης θεωρεί το υφιστάμενοπολιτικό σύστημα διεφθαρμένο, αλλά δύσκολο να αλλάξει τη επομενη δεκαετία, τότε θα πρέπει να συμπορευθεί μαζί του γιατί οι διαφωνίες του δε βρίσκουν απήχηση;
Αλλά έχοντας μια ρεαλιστκή απεικόνιση της πραγματικότητας - διαφθορά -θα αγωνιστεί με όποιον τρόπο επιλέξει να το "πολεμήσει", έστω και να ξέρει πως θα ηττηθεί;Τι σημαίνει αποελεσματικότητα; Για διαφορετικούς ανθρώπους σημαίνει διαφορετικά πράγματα. Άλλο για τον φορέα της εξουσίας, άλλο για τον επιχειρηματία, άλλο για τον αγρότη ή τον άνεργο. Δε θεωρώ ζητούμενο της ζωής του ανθρώπου την αποτελεσματικότητα της εξουσίας.
Όσο για την αιώνια ειρήνη του Καντ και την πολιτεία του Αριστοτέλη, η σύγκριση είναι τελείως λανθασμένη. Εκπροσωπούν μια εποχή που η ανθρωποκεντρική εξέλιξη δεν μπορεί να συγκριθεί.
Ο ένας διαλέγεται για την ειρήνη σε μια περίοδο που η δύση αγωνίζεται να ξεφύγει από τη φεουδαρχία και να οικοδομήσει το ανθρωποκεντρικό εδαφικό κράτος και ο άλλος διαλέγεται σε μια εποχή που η πόλης κράτος έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της έχοντας διανύσει μια πλήρη ανθρωποκενρική εξέλιξη. Άλλο πράμα η ειρήνη την εποχή του Καντ και άλλο πράμα η ειρήνη την εποχή του Αριστοτέλη.
Ως πολιτική προσέγγιση δε στέκει. Ως επίκληση στην αυθεντία στέκει.
Ανδρέα,
η διαφορά έγκειται στο ότι τα "οργανωμένα πολιτικά σύνολα" προσπαθούν να ποδοπατήσουν με κάθε τρόπο την πρωτοβουλία ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων, οι οποίοι προέρχονται άμεσα από την κοινωνία και δεν εκπροσωπούν ψυχροπολεμικούς μηχανισμούς, οι οποίοι μυρίζουν παρελθοντική μούχλα από χιλιόμετρα. Συν τοις άλλοις, το όνειρο κι ο αγώνας για ένα καλύτερο μέλλον τούς ενοχλεί αφάνταστα όταν έχει αφετηρία εκτός του "μαντριού". Γι αυτό και οι προσωπικές έμμεσες επιθέσεις περί "θεωρητικολογίες" και τα τοιαύτα. Όταν αναφέρεσαι ονομαστικώς στον κ. Πολυνείκη, στον κ. Χρυσοστομίδη, στη φίμωση της γενικής ελέγκτριας και σε τόσα άλλα πολύ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ γεγονότα, όλοι αυτοί είναι εξαφανισθέντες. Μετά από 40 τόσα χρόνια ταύτισης με την εξουσία, τι άλλο να περιμένει κανείς από τη νέα κυβέρνηση. Το μόνο που μας μένει είναι να ελπίζουμε, ότι δε θα τα θαλασσώσουν 100% (τουλάχιστον στο κυπριακό) πάλι όπως τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν, επίσης πολύ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ και καθόλου της φαντασίας μας. Πόσο να ανεχτεί κανείς πια την υποτίμηση της νοημοσύνης μας. Έχει κι η υποκρισία τα όρια της...Κατά τ' άλλα χαίρομαι που υπάρχουν πολλά άτομα κομματοποιημένα που δε σκέφτονται έτσι και σέβονται την αντίθετη άποψη, από όπου κι αν προέρχεται. Αν αυτοί εκφράζονταν κιόλας, θα χαιρόμουν περισσότερο φυσικά, αλλά συνήθως ακούγονται μόνο οι ακραίοι και οι επιθετικοί, οι οποίοι προσπαθούν φιμώσουν όσους βρίσκονται εκτός "μαντριού".
Κύριε Stavrou,
Η αναφορά μου στους Καντ και Αριστοτέλη αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο του Ραφαηλίδη (για το οποίο έκανα ήδη μνεία). Αναφέρθηκα στη «διαρκή ειρήνη» του Καντ (σε εισαγωγικά) για να τη συνδέσω με τη ειρήνη γενικότερα και με το δεύτερο απόσπασμα από τον Ραφαηλίδη. Δηλ. ότι “… αποκλείεται να γίνει [ειρήνη] αν οι κτητικές αντωνυμίες μου, σου του, μας, σας, τους, συνεχίσουν να λειτουργούν με τον απάνθρωπο τρόπο που λειτουργούν …”.
Τέλος για την αποτελεσματικότητα, την πολιτική διαφθορά και τα υπόλοιπα, αντιστρέφω το ερώτημα: “... Αν [...] ένας πολίτης θεωρεί το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο, αλλά δύσκολο να αλλάξει τη επόμενη δεκαετία ... [και καθώς] ... οι διαφωνίες του δε βρίσκουν απήχηση [...] τότε θα πρέπει ...” [ΜΟΝΟ να θεωρητικολογεί καρτερώντας να αλλάξουν από μόνα τους τα πράματα ή από κάποιους άλλους]; Έχω την άποψη ότι τούτο αποτελεί μαξιμαλισμό ο οποίος προκαλεί πολιτική και κοινωνική απάθεια και αδράνεια! ;
Anef_Oriwn
Τρίτη 10/2/2009 – 9:40 μ.μ.
@ΑΝΕΥ
Λανθασμενη είναι και η κτήση. Γιατί την εποχή του Καντ τοπολιτικό καιοικονομικό σύστημα θεμελιώνεται, όπως και σήμερα, στην ιδιοκτησία.Το κράτος είναι ιδιοκτήτης του πολιτικού συστήματος και οι κεφακαιούχος του οικονομικού συστήματος.
Την εποχή του Αριστότελη το ζήτημα δεν είναι η ιδιοκτησία αλλά η χρήση. Αλλιώς οι άνθρωποι ξέφυγαν από το κράτος σύστημα και οικονομία σύστημα και είχαν εισέλθει στην κοινωνία σύστημα.
Αναφέρομαι στο Ραφαηλίδη.
Το ερώτημα φυσικά επί του παρόντος είναι αυτή την επάρατη ιδιοκτησία γιατί δεν την πολεμά τουλάχιστον το ΑΚΕΛ στοπολιτικό επίπεδο μια καιέχει και την εξουσία, δηλαδή είναι ο ιδοκτήτης-νομέας του πολιτικού συτήματος; Μήπως θα αντιδράσει ο λαός γιατί δεν είναι "ώριμες οι συνθήκες" ή θα αντιδράσουν κάποιοιάλλοι που βολεύονται σε βάρος του λαού;
@ΛΕΜΕΣΙΑ
Δε ενοχλούμαι από τις όποιες απόψεις. Μακάρι οι άνθρωποι να είχαμε φτάσει σε ένα επίπεδο που να χησιμοποιούμε το λόγο και το διάλογο στη βάση της ισότητας.
Αυτό που ενοχλεί είναι οι αντιδημοκρατικές προσεγγίσεις όχι από τους πάνω αλλά από τους κάτω.
Σε σχέση με την ουσία του ζητήματος αυτό που κάνω είναι πως χρησιμοποιώ το μόνο δικαίωμα που έχω , την ελευθερία του λόγου να ασκώ πολιτική κριτική, αν και γνωρίζω ότι ο λόγος μου εντάσσεται σε ένα ιδιωτικό πλαίσιο και όχι πολιτικό, εννοείται στο υπαρκτό πολιτικό σύστημα.
Το πολιτικό σύστημα δυστυχώς δεν κατοχυρώνει την ισότητα του λόγου των πολιτών στη διαβούλευση ή την λήψη αποφάσεων για κοινά ζητήματα. Ένας εξουσιαστής ή κομματικός και βλακείες να λέει, έχουν βαρύτητα.
Έτσι είναι τα ολιγαρχικά συστήματα και η ολιγαρχική ιδεολογία.
Ευτυχώς το διαδίκτυο δίνει τη δυνατότητα στον κάθε ένα πολίτη να επικοινωνεί και να αλληλεπιδρά με τους συμπολίτες του χωρίς τη μεσολάβηση των κομμάτων ή των ΜΜΕ. Και αυτό είναι από πολιτική άποψη μια ελπίδα. Εννοείται στο παρόν.
Κύριε Stavrou,
Αν και δεν απαντήθηκε το “αντίστροφο” ερώτημα μου που έθεσα πιο πριν, ένα άλλο προκύπτει (μάλλον πολλά είν’ αυτά) μέσα από τα τελευταία λεγόμενα σου. Εισηγείσαι, ας πούμεν, ότι το ΑΚΕΛ πρέπει να αρχίσει αγώνα για κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας (της κτήσης); Κι αν ΔΕΝ το κάνει το ΑΚΕΛ στο παρόν στάδιο (για τους οποιουσδήποτε λόγους – πολύ πιθανό και γιατί τα μέλη και οι οπαδοί του είναι κτήτορες και η κοινωνική τους συνείδηση δεν υπαγορεύει κάτι τέτοιο) γιατί τούτο η πρωτοβουλία ΔΕΝ οργανώνεται από τα κάτω; Πιστεύεις ότι οι πολιτικές δυνάμεις μπορεί να λειτουργούν ανεξάρτητα (κι όχι αμφίδρομα) με τις κοινωνικές δυνάμεις;
Αυτό που διερωτάσαι (εν μέρει και ειρωνικά έχω την εντύπωση), “… μήπως θα αντιδράσει ο λαός γιατί δεν είναι "ώριμες οι συνθήκες" ή θα αντιδράσουν κάποιοι άλλοι που βολεύονται σε βάρος του λαού …”, ισχύει ή όχι; (Η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής παραμένει προγραμματικός στόχος κάθε αριστερού κόμματος. Πρέπει να επιμένει σ’ αυτόν υπό τες οποιεσδήποτε συνθήκες;).
Τέλος (και παρεμπιπτόντως) και επί της εποχής του Αριστοτέλη υπήρχε κτήση.
Anef_Oriwn
Τρίτη 10/2/2009 – 10:40 μ.μ.
@ΑΝΕΥ
Πράγματι την εποχή του Αριστοτέλη υπήρχε η ατομική ιδιοκτησία. Και δεν είπα κάτι άλλο.
Είναι ένα πράγμα η ιδιοκτησία και άλλο η χρήση. Για παράδειγμα ένας ιδιοτήτης μιας επιχείρησης παράγει πλούτο.Εγώ είμαι ιδιοκτήτης της εργατικής μου δύναμης που την παραχωρώ αντί αμοιβής στον ιδιοκτήτη της επιχειρήσης. Με βάση τη λογική της ιδιοκτησίας δημιουργείται το οικονομικό σύστημα.
Αυτή δεν είναι η μόνη λογική. Μπορεί ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης να υπάρχει. Όμως η κοινωνία να καθορίζει τη νομή και να ανακατανέμει τον πλούτο των ιδιοκτητών υπέρ του κοινωνικού συνόλου και ιδιαίτερα των φτωχών. Σε αυτή την περίπτωση η ιδιοκτησία δε συνιστά σύστημα αλλά η κοινωνία είναι σύστημα και καθορίζει τις αποφάσεις της με βάση τη χρήση του πλούτου από τους πολλούς. Με απλά λόγια η κοινωνία δεν ενοχλείται από την ιδιοκτησία γιατί τον πλούτο του άλλου τον χρησιμοποιεί η ίδια.
Στην πολιτική τώρα γίνεται όπως την οικονομία. Το κράτος είναι ιδιοκτήτης της πολιτικής. Στην πολιτική δεν μπορεί να την μοιράσουμε , να πιάσουμε όλοι από ένα ίσο μερίδιο και να φύγουμε. Γιατί κατάργηση της πολιτικής σημαίνει ότι καταργείταικαι η κοινωνία.Άρα το δίκαιο και το σωστό είναι να νεμόμαστε όλοι κατά ίσο μερίδιο την πολιτική και όχι όπως σήμερα που τη νέμεται μια ολιγαρχία, γιατί δήθεν είναι οι ειδικοί στην πολιτική.Αυτό εννοώ γιατί δεν το κάμνει το ΑΚΕΛ , τώρα που έχει την εξουσία. Μήπως επειδή δεν είναι ώριμες οι συνθήκες στο λαό ή γιατί δε συνάδει με το συμφέροντα της κομματικής γραφειοκρατίας;
Πρωτοβουλίες υπάρχουν πολλές εκ των κάτω αλλά όχι στην κομματική λογική και οργάνωση. Απλώς εσύ τις αξιολογείς με τα κομματικά κριτήρια και δεν μπορείς να τη δεις. Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες θα αναλάβουν δράση όταν διαπιστώσουν ότι κινδυνεύει το σχέδιό τους. Και στο παρόν κινδυνεύει το σχέδιο μόνο αν οι φορείς της εξουσίας αποπειραθούν να καταπνίξουν την ατομική ελευθερία της έκφρασης, ιδιαίτερα της διαδικτυακής. Φυσικά η κυβέρνηση Χριστόφια μέχρι τώρα έδωσε δείγματα γραφής παιρνώντας τον επαίσχυντο νόμο Σαρκοζί από τη βουλή για παρακολουθήσεις από την αστυνομία χωρίς δικαστική απόφαση!!! Με ανθρωπιά και για τον άνθρωπο!!!
Κύριε Stavrou,
Είναι ηλίου φαεινότερο (και προ πολλού διαπιστωμένο) ότι οι προσεγγίσεις και κοσμοαντιλήψεις ΜΑΣ, είναι διαμετρικά αντίθετες και ότι κινούμαστε προς άκρως αντίθετες κατευθύνσεις, κάτι που καθιστά (σχεδόν) αδύνατη τη σύμπτωση ή τη σύγκλιση των απόψεων μας έστω και σε επί μέρους ζητήματα. Κρίνουμε και αξιολογούμε διαφορετικά τι είναι αυτά που συνιστούν τις βασικές αντιθέσεις και αντιπαλότητες της εποχής και του χώρου μας ή τι θεωρούμε έκαστος εξ ημών να είναι θέμα πρωταρχικής σημασίας – τα δικαιώματα του ατόμου ή του συνόλου, ή ένας συγκερασμός των δύο;
Αυτές οι διαφορές δεν μας εμποδίζουν να κουβεντιάζουμε (αξιοποιώντας την ελευθέρια που μας παρέχει το διαδίκτυο)
κάποια θέματα (συνήθως με παρέμβαση δικές μου), παρ’ όλο που σχεδόν πάντα οι συζητήσεις μας αυτές εξελίσσονται σε αδιέξοδες και καταλήγουν χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Προσωπικά πιστεύω ότι μέσα από ένα διάλογο (έστω και αδιέξοδο) κάποια οφέλη θα αποκομίσουμε - ίσως μάθουμε κάτι ή ενημερωθούμε για πράγματα που μπορεί να προκύψουν μέσα από την κουβέντα και που δεν ξέραμε. Π.χ. θα σε παρακαλούσα να μου παραθέσεις ένα link ή κάποιο site όπου να τεκμηριώνεται αυτό που λες στο τέλος των πιο πάνω σχολίων σου για “… τον επαίσχυντο νόμο Σαρκοζί [που η κυβέρνηση Χριστόφια] από τη βουλή για παρακολουθήσεις από την αστυνομία χωρίς δικαστική απόφαση ...”.
Παράλληλα όμως θέλω να υπογραμμίσω ότι ΔΕΝ πρέπει εκ προοιμίου να κατηγοριοποιούμε τις απόψεις του οποιουδήποτε κρίνοντας τις (γενικά) ως δογματικές, ξεπερασμένες ή και αναχρονιστικές επειδή ΔΕΝ συνάδουν με τις δικές μας και επειδή συνάμα το άτομο που τις εκφράζει τυγχάνει να κινείται, να δραστηριοποιείται ή έστω να στηρίζει συγκεκριμένο πολιτικό ή κομματικό χώρο! Μάλιστα λαλείς μας ότι “… εσύ [δηλ. ΕΓΩ] τις αξιολογείς [τις όποιες πρωτοβουλίες εκ των κάτω] ... με τα κομματικά κριτήρια και δεν μπορείς να τις δεις...”. Τελικά είναι τόσο μεγάλη αμαρτία, ατόπημα ή ολίσθημα να στηρίζεις κάποιο πολιτικό κόμμα;
Πέραν τούτου, θα σε παρακαλέσω αν σου είναι εύκολο να μου υποδείξεις ποιες κινήσεις ή πρωτοβουλίες εκ των κάτω (δηλ. από οργανωμένους κοινωνικούς φορείς) ΕΓΩ απέρριψα ή έκρινα αρνητικά και με τι δικαιολογητικό (γιατί ειλικρινά ΔΕΝ θυμάμαι).
Εκείνο το οποίο έχω πει κι άλλες φορές είναι ότι εφ’ όσο ΕΣΥ θεωρείς ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι διεφθαρμένο και ότι ΟΛΟΙ οι πολιτικοί είναι το ίδιο σκάρτοι και διεφθαρμένοι (μια καθ’ όλα ισοπεδωτική προσέγγιση που ΔΕΝ τη συμμερίζομαι), θα έπρεπε (κατά την ταπεινή μου γνώμη) [πέραν από αυτές τις διαπιστώσεις και τις κριτικές σου που τις συνοδεύουν] να προτείνεις κι ένα “σχέδιο δράσης” για απαλλαγή άμα απ’ αυτό το κακό (για ανατροπή/αλλαγή αυτού του συστήματος) ή έστω να καταθέσεις μέτρα και εισηγήσεις για ουσιαστική βελτίωση της όλης κατάστασης. Έχω την άποψη ότι αυτά που συνήθως προτείνεις (απόρροια της όλης συλλογιστικής και των προβληματισμών σου) θα βρουν πρακτική εφαρμογή ΜΟΝΟ σε μια αταξική κοινωνία όπου θα εκλείψουν οι οικονομικές ανισότητες και κατ’ επέκταση και οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις και αναταραχές που προκαλούνται ένεκα αυτών των ανισοτήτων. Γι’ αυτό και διερωτούμαι πως θα γίνει (αφού δεν υπάρχει οικονομική και κοινωνική ισότητα – κι η πολιτική εξουσία κατέχεται σχεδόν πάντα από τους οικονομικά δυνατούς) “… να νεμόμαστε όλοι κατά ίσο μερίδιο την πολιτική …”; Μπορεί το ΑΚΕΛ να εφαρμόσει επιτυχώς κι από μόνο του (σε παγκόσμιο επίπεδο) κάτι τέτοιο; Αλλά και πρακτικά πως αντιλαμβάνεσαι να γίνεται αυτή η ίση νομή της πολιτικής (εξουσίας);
Anef_Oriwn
Πέμπτη 12/2/2009 – 4:17 μ.μ.
Ανδρέα,
αναρωτιέμαι γιατί ορισμένοι υπερασπίζονται τόσο μετά μανίας τις εξουσιαστικές δυνάμεις. Το ότι αναδεικνύεις στα άρθρα σου τα αδύνατα σημεία του συστήματος που μας ταλανίζει είναι ήδη ένα μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Η λύση θα ήταν πιο εφικτή, αν υπήρχαν περισσότεροι σαν εσένα, αλλά όπως βλέπεις, σε αυτό βάζουν εμπόδια οι "ακραίες καθεστωτικές δυνάμεις" προσπαθώντας να σε χαρακτηρίσουν έμμεσα ουτοπικό και ισοπεδωτικό. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουν μια και για πάντα είναι, ότι δεν είσαι μόνος. Πάρα πολύς κόσμος συμμερίζεται τις απόψεις σου, μόνο που δεν έχει την τόλμη να εκφραστεί ελεύθερα, επειδή φοβάται τη χλεύη και την ειρωνία των βολεμένων που μόνο να αναρωτιούνται εκ του μακρόθεν ξέρουν. Τελικά δεν έχουμε μόνο τους "απορριπτικούς" στο θέμα της ομοσπονδίας, αλλά και τους "απορριπτικούς" σε κοινωνικό επίπεδο, οι οποίοι προσπαθούν να βάζουν τροχοπέδη σε ότι νέο κίνημα πάει να δημιουργηθεί ενάντια στα σάπια του απαρχαιωμένου μας συστήματος...Κι αυτό συμβαίνει, επειδή με αυτό τον τρόπο καταρρίπτονται οι ξεπερασμένες κυπροκομματικές τους κοσμοθεωρίες. Αυτό δεν πρέπει να είναι πρόβλημα δικό μας όμως, αλλά μόνο δικό τους.
Επάθαμεν της παροιμίας που λαλεί, “Σε σέν’ τα λεω πεθερά, για να τα ακούει νύφη”!!!
Διερωτούμαι, (εξακολουθώ να έχω αυτό το χούι), γιατί ΔΕΝ λέγονται απ’ ευθείας!!!
Anef_Oriwn
Πέμπτη 12/2/2009 – 9:44 μ.μ.
@ΑΝΕΥ
Για το νέο νόμο για τις παρακολουθήσεις χωρίς δικαστική συνδρομή υπήρχε σχετικό δημοσίευμα στον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ στις 14/11/2008
Κύριε Stavrou,
Επειδή η ιστοσελίδα του “Φιλελεύθερου”, δεν με βοηθάει για εντοπισμό του σχετικού κειμένου (στο οποίο έκανες αναφορά και το οποίο μιλάει για “...“… τον επαίσχυντο νόμο Σαρκοζί [που η κυβέρνηση Χριστόφια] από τη βουλή για παρακολουθήσεις από την αστυνομία χωρίς δικαστική απόφαση...”), θα σε παρακαλούσα να σου είναι εύκολο να μου δώσεις ένα link. Επίσης (αν δεν γίνομαι φορτικός) θα ήθελα και κάποιο link για το ζήτημα που αναφέρεις στο άλλο σου blog (το “Dimokratikos”), δηλ. για δηλώσεις του Προέδρου Χριστόφια το 2006, (όταν ήταν Πρόεδρος της Βουλής) με τις οποίες “… καλούσε όλους τους πολίτες να απευθύνονται στα κόμματα και τους βουλευτές της επαρχίας τους για να προωθούν τα προβλήματά τους ή για να κάμνουν "ανθρωπιστικές παρεμβάσεις"…”. Έχω την εντύπωση πως ΔΕΝ είναι έτσι ακριβώς τα πράματα.
Anef_Oriwn
Σάββατο 14/2/2009 – 12:05 μ.μ.
Κύριε Stavrou,
Όπως έχω ήδη αναφέρει και πιο πάνω ουκ ολίγες φορές έχω αναρωτηθεί για την αποτελεσματικότητα των προσεγγίσεων σας και σας έχω ζητήσει να μας επεξηγήσετε (με συγκεκριμένα παραδείγματα) πως εννοείτε την παρέμβαση της κοινωνίας στην αντιπαλότητα της (όπως διατείνεστε) με την πολιτική εξουσία. Μάλιστα κάπου (δικαιολογημένα) διερωτηθήκατε αν “… η κοινωνία κάθεται στο ακουστικό και περιμένει εντολή για να δράσει …”, χωρίς και πάλι να συγκεκριμενοποιείτε πως αυτό γίνεται στην καθημερινή ζωή.
Γι’ αυτό και θα σας διευκολύνω εγώ μ’ ένα παράδειγμα (περιστατικό) που άκουσα σήμερα το πρωί σε ρεπορτάζ από το ραδιόφωνο (τον “ΑΣΤΡΑ”):
Στο χωριό Επταγώνια (της Επαρχίας της Λεμεσού) οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας προχώρησαν (μετά από αίτημα των κοινοτήτων της περιοχής) σε εκπόνηση σχεδίων για επεκτάσεις στο Δημοτικό Σχολείο (που είναι περιφερειακό) - οι επεκτάσεις αυτές θα περιλαμβάνουν και την κατασκευή γηπέδων. Όμως το έργο όπως σχεδιάστηκε από τους τεχνοκράτες μελετητές (ίσως και να μην έγιναν και οι απαραίτητες επαφές με τους τοπικούς φορείς και ούτε να υπήρξε σωστή αποτύπωση του υπό ανάπτυξη χώρου) θα απαιτείτο (για την υλοποίηση του) το κόψιμο πέραν των 100 δέντρων (πεύκων και τερατσιών). Με την κινητοποίηση όμως του Συνδέσμου Γονέων του Δημοτικού Σχολείου (κι άλλων οργανωμένων συνόλων) ο σχεδιασμός ανατράπηκε - διαφοροποιήθηκε ούτως ώστε να προστατευτούν τα δέντρα.
Αυτή η κινητοποίηση και δράση αποτελεί στην ουσία μια κοινωνική παρέμβαση που ανάτρεψε (προς όφελος του περιβάλλοντος και μιας τοπικής κοινωνίας) το σχεδιασμό ενός έργου από μια απρόσωπη κρατική μηχανή. Όμως αυτό αναδεικνύει αντιπαλότητα μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής εξουσίας ή “έλλειψη” δημοκρατίας στη σχέση μεταξύ κρατικών υπηρεσιών και πολιτών ; Φυσικά είναι ευθύνη της πολιτικής εξουσίας να τα διορθώσει αυτά, όμως μπορεί τούτο να επιτευχθεί χωρίς ουσιαστικές δομικές και ριζοσπαστικές αλλαγές στο οικονομικοκοινωνικό σύστημα;
Anef_Oriwn
Σάββατο 14/2/2009 – 5:48 μ.μ.
@ANEY
Το παράδειγμα που αναφέρεις μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους.
Η αντίδραση των κατοίκων είναι κάτι αναμενόμενο.Μες το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα μπορείς να διαμαρτυρηθείς είτε με λόγο είτε με εκδηλώσεις.Αυτό έκαναν οι κάτοικοι.
Τώρα σε σχέση με μια ανάγνωση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος είναι σαφώς αντιδημοκρατικό.Δεν αναγνωρίζει στις τοπικές κοινωνίες να παίρνουν εκείνες αποφάσεις για το μέλλον τους αλλά πρέπει να απευθύνονται στην κεντρική εξουσία.Δηλαδή οι τοπικές αρχές είναι παραρτηματικές της κεντρικής εξουσίας που κατέχει ολόκληρη την κοινωνία.
Μια τρίτη ανάγνωση έχει σχέση με την εξέλιξη των τοπικών κοινωνιών. Οι τοπικές κοινωνίες είχαν την αυτονομία τους και επι τουρκοκρατίας και επί αγγλοκρατίας.Επί ανεξαρτησίας η κεντρική εξουσία επειδή ήθελε να οικοδομήσει κράτος, τις διάλυσε.Αρχικά διορίζαν τους τοπικούς αξιωματούχους και αργότερα θεσμοθέτησαν την εξάρτηση από την κεντρική εξουσία.Τώρα είμαστε στη φάση που στα πλαίσια του εξευρωπαϊσμού ανακτούν οι τοπικές κοινωνίες κάποιες επιπλέον αρμοδιότητες.
Όμως σε σχέση με το ανθρωποκεντρικό κεκτημένο τους πριν το 1960, απέχουν έτη φωτός.
Δηλαδή σε τοπικό επίπεδο με την ανεξαρτησία οπισθοδρομήσαμε για να συμβαδίσουμε με τη δυτική εξέλιξη.Και τώρα συμβαδίζουμε και στόχος είναι να πάμε στο κεκτημένο πριν το 1960!!!
Ένα λοιπόν τοπικό γεγονός συνδέεται και με την τοπική κοινωνία και την κρατική αλλά και την ευρύτερη. Και σαφώς το πολιτικό σύστημα δεν είναι δημοκρατικό.
Κύριε Stavrou,
Αυτά που γράφεις είναι διαπιστώσεις με τις οποίες λίγο πολύ μπορεί να συμφωνώ κι εγώ (όσο παράδοξο κι αν αυτό ηχεί στ’ αυτιά κάποιων). Η ουσία είναι πως αλλάζουν αυτά τα πράγματα. Πως λόγου χάριν η Τοπική Αυτοδιοίκηση στις κοινότητες (γιατί στους δήμους είναι διαφορετικά) γίνεται αυτοδιοίκηση – μόνο τότες όταν θα αποκτήσουν οι κοινότητες οικονομική απεξάρτηση από το κράτος. Μπορεί να γίνει αυτό;
Υ.Γ. : Τι έγινε με τα links;
Anef_Oriwn
Σάββατο 14/2/2009 –8:46 μ.μ.
Αντί να λογοδοτεί η εξουσία και οι παρασυνάμενοι της, αναγκάζουν τον κ. Σταύρου να λογοδοτεί!!! Μεγαλύτερη διαστρέβλωση δεν έχω ξαναδεί!!! Μερικοί δεν έχουν καθόλου τσίππα πάνω τους!!!
@ΛΕΜΕΣΙΑ
Δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι λογοδοτώ. Γνωρίζω πολύ καλά και τις τακτικές και τις επιλογές και τις πρακτικές των διαφόρων εξουσιαστών ή κομματικών.
Όμως σε αυτό που λέγεται ιστολόγιο και που είναι μια νέα μορφή επικοινωνίας των πολιτών χωρίς διαμεσολαβητές, δηλαδή αποτελεί μια κατάκτηση σε πολιτικό επίπεδο, πρέπει να έχουμε το κουράγιο και την πίστη να ακούμε οτιδήποτε.Γιατι είναι προς το συμφέρον όλων να μάθουμε και να θεμελιώσουμε ως κοινωνία μια σχέση που θα στηρίζεται στο λόγο.
Δηλαδή αν στα ιστολόγια αναπαράγουμε αυτό που γίνεται στο υπαρκτό πολιτικό σύστημα, τότε δε βλέπω κάποια προοπτική.
Όσο υπάρχει λοιπόν λόγος, ανεξάρτητα από τις όποιες σκοπιμότητες του οποιουδήποτε, προσωπικά δεν ενοχλούμαι καθόλου. Και αυτό είναι μια συνειδητή επιλογή.
Εξάλλου τα ιστολόγια είναι μια άλλη μορφή δημόσιου λόγου και όλοι κρινόμαστε.
Ανδρέα,
ένας από τους κύριους λόγους που επισκέπτομαι τα ιστολόγια σου, είναι η έμφυτη ευγένεια του ιδιοκτήτη τους ακόμη και σε άτομα που αποδεδειγμένα δεν ξέρουν ούτε καν την έννοια...
Χαίρομαι που δεν ενοχλείσαι και τα αντιμετωπίζεις με τόση ψυχραιμία.
Καλό σου βράδι.
Δεν επάθαμεν μόνο της παροιμίας που λαλεί, “Σε σέν’ τα λεω πεθερά, για να τα ακούει νύφη” (!!!), αλλά τζιαι της άλλης που λαλεί “αλλού τους τρωει [κάποιους] τζι’ αλλού κνίθουνται”!!!
Anef_Oriwn
Κυριακή 15/2/2009 – 11:02 π.μ.
Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου
Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ'άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...
Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;
Δημοσίευση σχολίου