Ο Υπουργός Παιδείας και η νέα (;) εθνοκρατική ελληνικότητα ή η ανέλπιστη συμφωνία με τον Αρχιεπίσκοπο

Ο Υπουργός Παιδείας ως φορέας της εξουσίας του κράτους αποφάσισε να ορίσει το περιεχόμενο της ελληνικότητας, το νέο περιεχόμενο της συλλογικής μας ταυτότητας.
Το ενδιάφερον των πολιτικών είναι φυσικά η κρατική εξουσία. Το έθνος είναι μια κατασκευή, λένε.Έτσι νομιμοποιούνται να το φτιάξουν σύμφωνα με το συμφέρον τους!!! Το κράτος λοιπόν είναι αρμόδιο να ορίσει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ελληνικότητας και όχι η κοινωνία. Και οι πολίτες ως άβουλα όντα θα πρέπει να υιοθετήσουν τη νέα ταυτότητα που όρισε ο αφέντης για τους δούλους ή υπηκόοους.
Ποια είναι η νέα (;)μας ταυτότητα;
Ο Υπουργός Παιδείας είναι κατηγορηματικός (4/11/2009) : «Η ταυτότητά μας είναι αδιαπράγματευτη. Η γλώσσα μας είναι δεδομένη.Και τα δύο βγαίνουν από τον πολιτισμό που οι αρχαίοι Έλληνες έφεραν στην Κύπρο εδώ και 3.500 χρόνια».
Ελληνική λοιπόν σύμφωνα με τον Υπουργό είναι η «πολιτιστική μας ταυτότητα» με κύριο χαρακτηριστικό τη γλώσσα.
Και συμπληρώνει ο κύριος Υπουργός: «Η παιδείας μας δεν μπορεί φυσικά να είναι οτιδήποτε άλλο από ελληνική».
Ο Υπουργός λοιπόν ως φορέας της κρατικής εξουσίας αποφάσισε ότι η παιδεία και η ταυτότητά μας είναι ελληνική. Λέει κάτι σημαντικό; Όχι. Τα ίδια ακριβώς λέει και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος. Αυτά είναι λόγια του αέρα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι : ποιο νέο περιεχόμενο αποδίδει στην ελληνικότητα ο κ. Υπουργός πέρα από κοινοτυπίες;

Δηλώνει ο κ. Υπουργός:
«η παιδεία της Κύπρου μας πρέπει να χαλυβδώσει τη βούλησή μας να ζήσουμε σε ένα πολυπολιτισμικό κράτος, όπου οι δυο κύριες κοινότητες συνεργάζονται γιατί εμπιστεύονται και σέβονται η μια την άλλη...»
Εντάξει, εδώ φαίνεται κάτι που δεν είναι και καινούριο, δηλαδή η πολυπολιτισμικότητα. Το νέο στοιχείο είναι η αντίληψη ότι μέσω της παιδείας θα πρέπει να καλλιεργείται η συνεργασία και ο αλληλοσεβασμός των δύο κοινοτήτων. Ούτε αυτό λέει κάτι σημαντικό γιατί ανεξάρτητα από την εκπαίδευση και με βάση την κοινωνική/πολιτική πραγματικότητα θα διαμορφωθούν οι σχέσεις των δύο κοινοτήτων.
Την πρόσληψη της ελληνικότητας από την εξουσία συμπληρώνει η αναφορά του κ. Υπουργού(31/1/2009):
«Τα παιδιά μας πρέπει να μπορούν να μιλούν με τον Πλάτωνα, το Σωκράτη, τον Αριστοτελη για τα παντοτινά ερωτήματα της φύσης. Με τον Ηρόδοτο και το Θουκυδίδη για την κατανόηση των δυνάμεων που ωθούν τους ανθρώπους να μεγαλουργήσουν».
Εδώ ταυτίζει ο κ. Υπουργός την ελληνικότητα με τη γνώση κάποιων αρχαίων φιλοσόφων και ιστορικών. Ούτε αυτό είναι κάτι σημαντικό. Και σήμερα μελετούνται στα σχολεία. Και μελετούνται και από Έλληνες και ξένους.Πάλι δε λέει κάτι σημαντικό ο κ. Υπουργός.
Λέει όμως εδώ:
«Οι τρεις ιεράρχες προσφέρουν ένα μοντέλο ζωής που προσδιορίζεται από τον ελληνικό ορθό λόγο, τη χριστιανική αγάπη και αλληλεγγύη, μια θεωρία για μεταλαμπάδευση αυτού του μοντέλου στους νέους.Υπέδειξε ότι η διδασκαλία και το παράδειγμα τους εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα , συμπληρώνοντας ότι «χρειαζόμαστε την αγάπη και την αλληλεγγύη του χριστιανισμού για να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη».
Τι μας λέει ο κ. Υπουργός; Ότι η κοινωνική συνοχή, η ενότητα της κοινωνίας, θα επιτευχθεί με την αγάπη και την αλληλεγγύη του χριστιανισμού!!! Πιο συντηρητική και αντιδραστική άποψη δεν έχω ακούσει ούτε από χριστιανοδημοκράτες ή χριστιανοχριστιανούς. Η κοινωνική συνοχή είναι πολιτική έννοια κ. Υπουργέ. Δηλαδή θα μας ταϊζεις μαζί με το Χρσυσόστομο «το όπιο του λαού» και σεις θα νέμεστε την εξουσία ή τη δύναμη και τον πλούτο;
Η ρητορική λοιπόν της εξουσίας για την ελληνικότητα, ο νέος εθνικισμός του Υπουργού Παιδείας που δεν διαφέρει και τόσο από τον παλιό, έχει ένα και μόνο στόχο: με λεκτικές ακροβασίες να νομιμοποιήσει στην εξουσία την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία, να συντηρήσει τον εθνικισμό σύμφωνα με τις επιταγές της εξουσίας και να ενοχοποιήσει και να περιθωριοποιήσει την κοινωνία.
Τι διαφέρει ο παλιός από το νέο εθνικισμό; Είναι διαφορετικοί οι φορείς του και οι νεόκοποι στην εξουσία είναι πάντοτε και πιο φανατικοί. Αλλά θα ξεθυμάνουν γρήγορα.Γιατί; Η κοινωνία έχει άλλα, πιο σοβαρά προβλήματα να ασχοληθεί.
Και για να είμαστε δίκαιοι: σε τι διαφέρουν ο Αρχιεπίσκοπος με τον Υπουργό; Μα στην ιστορία.Εκεί το χάσμα επί του παρόντος είναι αγεφύρωτο. Μπορεί και ως τις ευρωεκλογές. Μετά βλέπουμε. Γιατί είναι στη μέση και ο παράς και η εξουσία.
Και η κοινωνία; Απλώς ο καθένας διαλέγει τον εθνικισμό του!!! Έτσι ή αλλιώς στο περιθώριο θα είναι. Η πιο σημαντική συνεισφορά της κυβέρνησης Χριστόφια στην πολιτική και οικονομική ολιγαρχία είναι πως με προοδευτικό μανδύα κατοχύρωσε πως οι κυριαρχούμενοι θα παραμείνουν κυριαρχούμενοι. Μπράβο τους!!!