Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

Η αναπαλαιωμένη εκπαιδευτική πολιτική ή περί βίας στα σχολεία και ο μύθος του Σίσυφου

Τα μεγαλόπνοα σχέδια για μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση, που θα ολοκληρωθεί σε 25 χρόνια (!) είναι για τους αφελείς. Η εξουσία έχει πραγματικές πιεστικές ανάγκες στις οποίες πρέπει να αντεπεξέλθει. Και τότε αποκαλύπτεται η γύμνια της, η απουσία οράματος, η στυγνή διαχειριστική της λογική.
Το πρόβλημα της νεανικής παραβατικότητας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας εκπαιδευτικής πολιτικής αδιεξόδης και αναπαλαιωμένης.
Τον Απρίλη του 2008 και με αφορμή κάποια κρούσματα βίας στα σχολεία ο Υπουργός Παιδείας εξαγγέλλει τη σύσταση Επιτροπής Ειδικών. Η σύσταση της επιτροπής διαφημίζεται στα ΜΜΕ για τρεις μήνες. Δημιουργείται η εντύπωση ότι η επιτροπή των ειδικών είναι η σανίδα σωτηρίας για αντιμετώπισης της βίας. Διαφημίζεται επίσης ότι η επιτροπή θα ολκληρώσει το έργος της ως τις 20 Ιουνίου 2008 και θα εξαγγελθούν μέτρα από τη νέα σχολική χρονιά.
Η Επιτροπή των Ειδικών ολοκλήρωσε τελικά το έργο της στις 29 Αυγούστου και ο Υπουργός Παιδείας μας πληροφορεί ότι οι εισηγήσεις των ειδικών θα χρειαστούν «πολλά χρόνια και πολλά λεφτά» για να υλοποιηθούν!!!
Και φυσικά τα κρούσματα βίας συνεχίζονται και επιβάλλεται το Υπουργείο να φαίνεται ότι κάνει κάτι. Και ξαφνικά αρχίζει πετροπόλεμος στα λύκεια Κύκκου Α΄ και Β΄. Αμέσως πραγματοποιήθηκε σύσκεψη με συμμετοχή αρμοδίων και ειδικών και αποφάσισαν μέτρα επιτήρησης , αστυνόμευσης και τιμωρίας των ενόχων. Πράγματι το Υπουργείο έδρασε αμέσως. Και η ίδια σύσκεψη θα πραγματοποιηθεί και στον επόμενο πετροπόλεμο ή αυγοπόλεμο ανάμεσα στο Λανίτειο Α΄ και Β΄ ή το Λύκειο Απ. Πέτρου και Παύλου.
Και στις 2 Οκτωβρίου πληροφορηθήκαμε από τον τύπο ότι το Υπουργείο προωθεί το θεσμό των διαμεσολαβητών στα σχολεία για πρόληψη των κρουσμάτων βίας . Θα εκπαιδευτούν εκπαιδευτικοί και μαθητές ώστε να αποκτήσουν γνώσεις και δεξιότητες για τον αποτελεσματικό χειρισμό συγκρουσιακών καταστάσεων. Φυσικά η ίδια εξαγγελία για τους μεσολαβητές στα σχολεία δημοσιεύτηκε και πριν δέκα μήνες, στις 9/12/2007. Και η επόμενη εξαγγελία για τους μεσολαβητές στα σχολεία θα γίνει τον Αύγουστο του 2009. Σε δέκα μήνες θα έχουμε ξεχάσει την εξαγγελία και έτσι η εξουσία θα μπορεί άνετα να την επαναεξαγγείλει!!!
Και από τους διαμεσολαβητές στη συνέχεια θα προχωρήσει το Υπουργείο στους ειρηνοποιούς και από τους ειρηνοποιούς στους φύλακες γιατί το πρόβλημα δε θα επιλυθεί. Γιατί η βία έχει συγκεκριμένα αίτια και αν δεν τα εξαλείψεις, θα είναι εκεί. Και αν εκλαμβάνεις το αποτέλεσμα ως αίτιο, απλώς διαχειρίζεσαι την κρίση στο παρόν. Όμως η κρίση υπάρχει και με τα διαχειριστικά μέτρα που λαμβάνονται απλώς η εξουσία κερδίζει χρόνο και εντυπώσεις. Μπορεί και να μεταμορφώσει την κρίση και τότε θα πρέπει να μεταμορφωθούν και τα διαχειριστικά μέτρα.Με απλά λόγια «ο μύθος του Σίσυφου»!!!

3 σχόλια:

Nasos είπε...

εκπληκτικο κειμενο...

γνωριζοντας εκ των προτερων οτι το εχεις μελετησει ..που εστιαζεις τις αιτιες της παραβατικοτητας και ποια νομιζεις οτι θα ηταν μια λυση με αμεσα αποτελεσματα.
αν δεν κανω λαθος εισαι εναντια σε ενα αυταρχικο και αυστηρο σχολειο με παραδειγματικες τιμωριες.
παρατηρω ομως οτι υστερα απο τις τροποποησεις του Πευκιου οπου οι καθηγητες εχασαν την εξουσια τους και τη δυνατοτητα να αποβαλλουν και γενικα να τιμωρουν το σχολειο εχει γινει ενα μπαχαλο στο οποιο ξεφτιλιζεσαι σαν εκπαιδευτικος καθημερινα.

andreas f.stavrou είπε...

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως και στην κοινωνία και στο σχολείο οι νέες συνθήκες δημιουργούν ένα νέο τύπο ανθρώπου που δρα και σκέφτεται πολύ πιο ελεύθερα σε σχέση με το παρελθόν.
Αυτή η νέα ατομικότητα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τους παραδοσιακούς τρόπους. Στους μάθητές, όπως η κοινωνία έμαθε να απολαμβάνουν μια μεγαλύτερη ελευθερία, το σχολείο πρέπει να μάθει να διαχειρίζονται την ελευθερία με υπευθύνοτητα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ανάπτυξη νέων συλλογικών μορφών σχολικής ζωής, ώστε οι μαθητές να μη λειτουργούν εν κενώ αλλά ως μόρια του συνόλου.
Η μη προώθηση νέων συλλογικοτήτων στο σχολείο σε συνάρτηση με την ανομία που επικρατεί στο σχολείο και στην κοινωνία, καταλήγει στην συμπεριφορά "κατά το δοκούν" και ακόμα χειρότερα στην εφαρμογή του νόμου της δύναμης ως μέσου επίλυσης διαφορών.
Δε μαε ξεφτιλίζουν οι μαθητές. Είναι το ίδιο το εκπαιδευτικό το σύστημα που μας θέλει ξεφτιλισμένους στην παρούσα συγκυρία.

Nasos είπε...

ειμαστε συμφωνοι στις νεες συλλογικες σχολικες μορφες αυτο ομως δεν αναιρει την αναγκη για τιμωρια της οποιαδηποτε παραβατικης συμπεριφορας. το σχολειο ειναι προθαλαμος της κοινωνιας. εκει εαν παρανομησεις οφειλεις να υποστεις τις εννομες συνεπειες. αυτες δινουν τη δυνατοτητα στην εξουσια να εξασφαλιζει μια ομαλη κοινωνια (ααλο θεμα ειναι πως την διαχειριζεται την εξουσια αυτη ) .το ιδιο πρεπει λοιπον να συμβαινει στο σχολειο. ο καθηγητης ως αρμοδιος για την ομαλη λειτουργια πρεπει να εχει εξουσια να επιβαλλει πειθαρχεια. οι νεοι μπορει να εχουν την δυνατοτητα να εκφραζονται πιο ελευθερα απο παλια αλλα ετσι οπως ειναι η κατασταση τα τελευταια χρονια συμβαινει το αντιθετο αφου καταπατουνται τα δικαιωματα καποιων μαθητων που εχουν ορεξη και κλιση προς μαθηση απο τους αναρχους.