Ο Υπουργός Παιδείας, η ελευθερία της έκφρασης των μαθητών και η ακατανόητη έκπληξή του

Το δημοσίευμα της εφ. ΠΟΛΙΤΗΣ στις 24/10/2008 ανέφερε τα εξής:
«Έκπληξη και απογοήτευση για τις επιθέσεις που δέχονται οι τροποποιητικοί κανονισμοί λειτουργίας των σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης, οι οποίοι κατατέθηκαν για συζήτηση στη Βουλή, εξέφρασε χθες ο υπ. Παιδείας, Αντρέας Δημητρίου. Ερωτηθείς σχετικά ανέφερε ότι θεωρεί «αδικαιολόγητες τις επιθέσεις εναντίον τού νομοσχεδίου, διότι το Υπουργείο δεν έκανε οτιδήποτε άλλο παρά να απαλείψει μια αντισυνταγματική διάταξη που υπήρχε στους προηγούμενους κανονισμούς, που περιόριζε την ελευθερία του λόγου». «Είμαστε ελεύθερη δημοκρατία, η ελευθερία του λόγου δεν περιορίζεται από κανέναν και πρέπει να εκφράσω την απογοήτευσή μου διότι υπάρχουν παράγοντες στον τόπο που δίνουν την εντύπωση ότι πρέπει να φιμώσουμε τη νεολαία μας».

Η διαμάχη ανάμεσα στην κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ από τη μια και τα υπόλοιπα κόμματα από την άλλη είναι η διαγραφή ή όχι της πιο κάτω επιφύλαξης από τους κανονισμούς λειτουργίας των σχολείων: «νοείται περαιτέρω ότι η ελευθερία έκφρασης δεν τείνει στην προώθηση κομματικών θέσεων».
Η διαγραφή της επιφύλαξης δεν αφορά την ελευθερία της έκφρασης των μαθητών, όπως διατείνεται ο Υπουργός Παιδείας, αλλά αν με τη διαγραφή της θα επιτραπεί η είσοδος των κομματικών νεολαιών στα σχολεία. Εξάλλου αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αίτημα από τους μαθητές για προστασία της ελευθερίας της έκφρασης στα σχολεία γιατί αυτό το δικαίωμα είναι κατοχυρωμένο στην πράξη. Υπάρχει αίτημα όμως από την ΕΔΟΝ και το ΑΚΕΛ για είσοδο των κομματικών νεολαιών στα σχολεία. Και ευελπιστούν ότι με την απάλειψη της συγκεκριμένης επιφύλαξης στο νόμο, θα καταστεί δυνατόν να μπούν κυριολεκτικά από το παράθυρο στα σχολεία.
Γιατί από το παράθυρο;
Άλλο το ατομικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και άλλο το κοινωνικό ή πολιτικό δικαίωμα της οργάνωσης. Το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης αφορά τις λεγόμενες ατομικές ελευθερίες, δηλαδή ο κάθε άνθρωπος ως ατομικότητα μπορεί να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ακόμα και αν αναφέρεσαι σε πολιτικά ζητήματα, αυτό το δικαίωμα, το δικαίωμα λόγου δεν είναι πολιτικό με την έννοια ότι δεν εντάσσεται σε μια θεσμοθετημένη συμμετοχή του ατόμου στη λήψη αποφάσεων για το κοινό καλό. Και όταν ακόμα αναφέρεσαι σε πολιτικά ζητήματα, η ελευθερία της έκφρασης συνιστά απλώς ιδιωτικό λόγο.
Η οργάνωση των μαθητών σε κομματικές νεολαίες μέσα στα σχολεία ουσιαστικά συνιστά πολιτικό δικαίωμα και όχι ατομικό. Όμως πολιτικά δικαιώματα δεν αναγνωρίζονται στους μαθητές λόγω ηλικίας. Αν υποθέσουμε ότι η οργάνωση των μαθητών εντάσσεται στα κοινωνικά δικαίωματα, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, τότε πρέπει να συμπληρωθεί ο κανονισμός περί μαθητικών συμβουλίων, ώστε να επιτρέπεται η δράση των κομματικών νεολαίων στα σχολεία.
Επομένως η ελευθερία της έκφρασης συνιστά ατομικό δικαίωμα ενώ η οργάνωση σε κομματικές νεολαίες πολιτικό ή κοινωνικό δικαίωμα. Το ζήτημα είναι γιατί ο Υπουργός Παιδείας παρουσιάζεται ένθερμος υποστηρικτής της ελευθερίας της έκφρασης των μαθητών; Δεν έχει καταλάβει ποιο είναι το διακύβευμα της σύγκρουσης; Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι η σύγκρουση δεν αφορά ένα ατομικό δικαίωμα –αυτό της ελευθερίας της έκφρασης- αλλά την έισοδο των κομμάτων στα σχολεια; Και πώς είναι δυνατόν στη σκέψη του να συγχύζει πιθανόν τα ατομικά με τα πολιτικά δικαίωματα;Και πώς είναι δυνατόν να εκφράζει την έκπληξή του; Όταν τον περασμένο Ιούλιο ανακοίνωνε πως θα καταθέσει το νομοσχέδιο τον Οκτώβριο στη Βουλή, συμφώνησε έστω και ένας με την πρότασή του; Και γιατί αγωνιά για την αντισυνταγματικότητα του νόμου; Μήπως γιατί εφαρμόζεται πιστά το σύνταγμα από την κρατική εξουσία και αγωνιά γιατί τωρά θα δημιουργηθεί «κακό» προηγούμενο;

Έλεος κ. Υπουργέ!!!Λύστε και κανένα πρόβλημα της δημόσιας εκπαίδευσης αντί συνεχώς να δημιουργείτε νέα προβλήματα !!! Πιστεύω να μη χρειαστεί να σας υπενθυμίσω "τα έργα και ημέραι" σας στο ελάχιστο διάστημα των έξι μηνών της υπουργικής σας θητείας. Γιατί σε ελάχιστο χρόνο αποτύχατε σε τόσα πολλά!!! Και ακόμα εκκρεμεί και το μέγα θέμα της μαθητικής στολής.