Η σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κύπρου και το κατεστημένο

Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του κειμένου ήταν θέσεις που προβλήθηκαν στα ΜΜΕ και στα ιστολόγια , όπου ερμηνεύεται η σύγκρουση αναφορικά με την εισαγωγή φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου με διεθνή προσόντα (GCE) είτε ως αντιπαράθεση Πανεπιστημίου Κύπρου με την ΟΕΛΜΕΚ είτε Πανεπιτημίου Κύπρου με τα κόμματα. Αυτή τη λογική διέπει και ένα κείμενο του Λ. Χαραλάμπους στην εφ. ΠΟΛΙΤΗΣ στις 28/6/2009. Γράφει:
«Αξίζουν συγχαρητήρια στη Σύγκλητο, που με την απόφαση της περασμένης Τετάρτης έδωσε στα κόμματα και τους διάφορους πολιτικάντηδές μας το μάθημα που τους άξιζε».
Έτσι είναι τα πράγματα;
1.Με τη θέση του Πανεπιστημίου για εισαγωγή φοιτητών με GCE συμφώνησαν το ΑΚΕΛ , το ΔΗΣΥ και η κυβέρνηση. Η διαφορά τους –πραγματική ή φανταστική -δεν ήταν επί της ουσίας αλλά επί της διαδιακασίας. Από τη μια η Σύγκλητος ήθελε εισαγωγή «εδώ και τώρα» , ενώ τα κόμματα ήθελαν μια μεθόδευση σε βάθος χρόνου ώστε να καταλαγιάσουν οι εσωτερικές αντιδράσεις που αντιμετώπιζαν. Η απόφαση λοιπόν της Συγκλήτου δεν «έδωσε κανένα μάθημα στα κόμματα» γιατί έχουν κοινές θέσεις και στοχεύσεις.
Αντίθετα, με τις μεθοδεύσεις των κομμάτων και της Συγκλήτου αυτός που παίρνει ένα μάθημα είναι η ΟΕΛΜΕΚ. Γιατί ουσιαστικά όλες οι μεθοδεύσεις στοχεύουν στο τέλος να παρακάμψουν τις ενστάσεις της.
2.Ολόκληρο το πανεπιστημιακό σύστημα είναι με τέτοιο τρόπο δομημένο ώστε οι φορείς του αλλά και η λειτουργία του να εξαρτημένες από το κόμμα ή τη συναλλαγή με το κόμμα: διοίκηση, συλλογικά όργανα, εκλογές καθηγητών, φοιτητικές οργανώσεις. Το πανεπιστήμιο λοιπόν λειτουργεί ως μηχανισμός χειραγώγησης των πολιτών και προαγωγής του κομματικού συμφέροντος. Και είναι αστείο κάποιος να φαντάζεται ότι΄"έδωσε μάθημα στα κόμματα".
3.Το Πανεπιστήμιο από τη στιγμή που δεν προωθεί το κοινωνικό συμφέρον είναι φυσικό να γίνεται έρμαιο αλλότριων συμφερόντων. Σε αυτά τα πλαίσια οι καθηγητές εντάσσονται σε ομάδες και ομαδούλες για να προωθήσουν ίδια ή φίλια ή κομματικά συμφέροντα ή και ιδεολογικές στοχεύσεις. Και είναι αστείο να υποστηρίζει κάποιος ότι αυτοί που ιδοποιούνται το πανεπιστήμιο, θα στραφούν εναντίον του συστήματος που τους συντηρεί!!!
Το Πανεπίστημιο Κύπρου λοιπόν δεν ήλθε σε ρήξη με τα κόμματα. Το αντίθετο, είναι κομματικό φερέφωνο και τις κομματικές στοχεύσεις προωθεί. Έχει πια ωριμάσει και η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία μπορεί να το εμπιστευθεί ώστε να καταστεί συν-ιδιοκτήτης της κοινωνίας.
Όσοι λοιπόν βλέπουν στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ένα φορέα που έρχεται σε σύγκρουση με το κατεστήμενο είναι αφελείς. Γιατί δίπλα στο πολιτικό και οικονομικό κατεστήμενο υπάρχει και το πνευματικό κατεστήμενο του Πανεπιστημίου, του οποίου ο ρόλος είναι συμπληρωματικός και υποβοηθητικός της πολιτικής και οικονομικής τάξης στην προσπάθεια για χειραγώγηση της κοινωνίας.
Γι αυτό και στο θέμα των GCE οι πανεπιστημιακοί δεν προέβαλαν προς την κοινωνία το επιχείρημα και τον ορθό λόγο, όπως θα άρμοζε σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, αλλά συμπεριφέρθηκαν ως πολιτικάντηδες, ως γνήσια τέκνα των κομματικών τους προϊσταμένων.
Οι προσεγγίσεις λοιπόν του κ. Γ. Χαραλάμπους δεν εδράζονται σε κάποια προσέγγιση της πραγματικότητας, αλλά αναπαράγουν με τον πιο αυθεντικό τρόπο αυτό το οποίο κατηγορεί, δηλαδή το κομματικό συμφέρον και τους πολιτικάντηδες. Είναι μια σύνηθης ολιγαρχική μέθοδος. Μια μέθοδος εξαπάτησης και υποταγής της κοινωνίας σε αυτούς οι οποίοι την εκμεταλλεύονται ξεδιάντροπα.