Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για «το δημοκρατικό και ανθρώπινο σχολείο» προχωρεί ομαλά. Η «πνευματική ολιγαρχία» σε αγαστή συνεργασία με την πολιτική ολιγαρχία εργάζονται νυχθημερόν για να βιώσουμε επιτέλους τη δημοκρατία στο σχολείο.
Επειδή όμως δεν γνωρίζουν τίποτε περί δημοκρατίας, αλλά μόνο τη βιούμενη ολιγαρχική τους πραγματικότητα γι αυτό και το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η προώθηση του αυταρχικού σχολείου. Κατά ανάλογο τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό και οικονομικό σύστημα αναπροσαρμόζουν τη λειτουργία του σχολείου,ώστε να τα εξυπηρετεί αποτελεσματικά με διάφορες κενολόγες βαρύγδουπες διακηρύξεις.
Η μόνη ουσιατική αλλαγή που έγινε στα σχολεία είναι στον τομέα της διοίκησης. Καταργήθηκε κάθε μορφή διαλόγου και κάθε συλλογικό όργανο. Το δόγμα που επικρατεί στα σχολεία σήμερα είναι το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και οι άλλοι –εκπαιδευτικοί και μαθητές - επιτελούν το ρόλο του εκτελεστικού οργάνου. Όποιος είναι άβουλο εκτελεστικό όργανο, τότε λόγω της βλακείας του εντάσσεται στην τάξη των αυλοκολάκων, θεωρείται ικανός εκπαιδευτικός και διανοίγονται λαμπρές προοπτικές για την ανέλιξή του.
Σήμερα, στα πλαίσια του δημοκρατικού τους σχολείου, ο Διευθυντής έχει μετατραπεί σε «εκτελεστικό μονάρχη» και λειτουργεί με μια αυλή, όπως ακριβώς το μεσαίωνα με το φεουδαρχικό σύστημα. Η αυλή αναλαμβάνει το ρόλο να συμβουλεύει το μονάρχη-διευθυντή.
Η αποδόμηση του σχολικού συστήματος συμβαίνει κατά ανάλογο τρόπο με την αποδόμηση της πολιτικής στο κράτος. Δηλαδή, καταργείται το θεσμικό πλαίσιο και οι πολιτικά και οικονομικά ισχυροί αποφασίζουν με βάση τους συσχετισμούς δύναμης που αναπτύσσονται στο παρασκήνιο ή εξωθεσμικά. Η λογική αυτή, που αναπαράγει τους νέους συσχετισμούς δύναμης στον κόσμο και που επιβάλλεται από τη διεθνή οικονομική ολιγαρχία, μεταφέρεται στο σχολείο μεταμφιεσμένη με διάφορα συνθήματα και με την «επιστημονικότητα» των διαφόρων μηρυκαστικών. Στην πράξη αυτό σημαίνει –όπως ακριβώς και στην κοινωνία –ανατροπή των συσχετισμών δύναμης σε βάρος των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Και σε κάθε σχολείο πια υπάρχουν οι ολιγαρχικές δυνάμεις που «κυβερνούν» και οι εκπαιδευτικοί/μαθητές που είναι ξένοι και αποτελούν τους «υπηκόους». Και όπως στην κοινωνία ακόμα δεν έχει εξευρεθεί ο τρόπος αντίδρασης, έτσι και στο σχολείο αναπτύσσεται μια άρνηση η οποία ακόμα δεν βρήκε τον τρόπο να εκφραστεί θετικά στα πλαίσα του νέου αυταρχικού σχολείου που εγκαθίδρυσε η αριστερή κυβέρνηση Χριστόφια.
ΖΗΤΩ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ,ΠΟΥ ΘΑ ΦΈΡΟΥΝ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΥΣΙΑΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ
Επειδή όμως δεν γνωρίζουν τίποτε περί δημοκρατίας, αλλά μόνο τη βιούμενη ολιγαρχική τους πραγματικότητα γι αυτό και το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η προώθηση του αυταρχικού σχολείου. Κατά ανάλογο τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό και οικονομικό σύστημα αναπροσαρμόζουν τη λειτουργία του σχολείου,ώστε να τα εξυπηρετεί αποτελεσματικά με διάφορες κενολόγες βαρύγδουπες διακηρύξεις.
Η μόνη ουσιατική αλλαγή που έγινε στα σχολεία είναι στον τομέα της διοίκησης. Καταργήθηκε κάθε μορφή διαλόγου και κάθε συλλογικό όργανο. Το δόγμα που επικρατεί στα σχολεία σήμερα είναι το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και οι άλλοι –εκπαιδευτικοί και μαθητές - επιτελούν το ρόλο του εκτελεστικού οργάνου. Όποιος είναι άβουλο εκτελεστικό όργανο, τότε λόγω της βλακείας του εντάσσεται στην τάξη των αυλοκολάκων, θεωρείται ικανός εκπαιδευτικός και διανοίγονται λαμπρές προοπτικές για την ανέλιξή του.
Σήμερα, στα πλαίσια του δημοκρατικού τους σχολείου, ο Διευθυντής έχει μετατραπεί σε «εκτελεστικό μονάρχη» και λειτουργεί με μια αυλή, όπως ακριβώς το μεσαίωνα με το φεουδαρχικό σύστημα. Η αυλή αναλαμβάνει το ρόλο να συμβουλεύει το μονάρχη-διευθυντή.
Η αποδόμηση του σχολικού συστήματος συμβαίνει κατά ανάλογο τρόπο με την αποδόμηση της πολιτικής στο κράτος. Δηλαδή, καταργείται το θεσμικό πλαίσιο και οι πολιτικά και οικονομικά ισχυροί αποφασίζουν με βάση τους συσχετισμούς δύναμης που αναπτύσσονται στο παρασκήνιο ή εξωθεσμικά. Η λογική αυτή, που αναπαράγει τους νέους συσχετισμούς δύναμης στον κόσμο και που επιβάλλεται από τη διεθνή οικονομική ολιγαρχία, μεταφέρεται στο σχολείο μεταμφιεσμένη με διάφορα συνθήματα και με την «επιστημονικότητα» των διαφόρων μηρυκαστικών. Στην πράξη αυτό σημαίνει –όπως ακριβώς και στην κοινωνία –ανατροπή των συσχετισμών δύναμης σε βάρος των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Και σε κάθε σχολείο πια υπάρχουν οι ολιγαρχικές δυνάμεις που «κυβερνούν» και οι εκπαιδευτικοί/μαθητές που είναι ξένοι και αποτελούν τους «υπηκόους». Και όπως στην κοινωνία ακόμα δεν έχει εξευρεθεί ο τρόπος αντίδρασης, έτσι και στο σχολείο αναπτύσσεται μια άρνηση η οποία ακόμα δεν βρήκε τον τρόπο να εκφραστεί θετικά στα πλαίσα του νέου αυταρχικού σχολείου που εγκαθίδρυσε η αριστερή κυβέρνηση Χριστόφια.
ΖΗΤΩ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ,ΠΟΥ ΘΑ ΦΈΡΟΥΝ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΥΣΙΑΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου