Ο Υπουργός Παιδείας δήλωσε στο τηλεοπτικό σταθμό MEGA στις 8/9/2008 ότι το σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» ήταν αποτυχημένο γιατί λέει «έμεινε σε μας η μνήμη και στους Τούρκους το έδαφος».
Καλά τι περίμενε ο άνθρωπος; Ότι με το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ», θά παίρναμε τα εδάφη πίσω ή θα λυνόταν το κυπριακό πρόβλημα με ένα σύνθημα;
Ή τι περιμένει σήμερα; Ότι με το στόχο που έχει θέσει το Υπουργείο φέτος , δηλαδή την «καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεγασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με στόχο την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας», θα λυθεί το κυπριακό; Ή και το αντίθετο: αν δε λυθεί το κυπριακό σημαίνει ότι ο στόχος πρέπει να αλλάξει;
Κάτι δεν πάει καλά με τις προσεγγίσεις του Υπουργού Παιδείας. Φαίνεται ότι υπερεκτιμά στο μυαλό του τις δυνατότητες της δημόσιας εκπαίδευσης και της προσδίδει ρόλο καταλύτη στο κυπριακό πρόβλημα.
Εντάξει , μπορεί ο ίδιος να αναζητά μέσω του Υπουργείου ρόλο καταλύτη στο κυπριακό για δικούς του λόγους. Όμως τα σχολεία είναι απλώς ένας κοινωνικό θεσμός, μια μικρογραφία της κοινωνικής πραγματικότητας.
Κάτι δεν πάει καλά με τις προσεγγίσεις του Υπουργού Παιδείας.
Στο μεταξύ η σχολική χρονιά ξεκίνησε το ίδιο μίζερα , όπως και οι προηγούμενες. Πέρα από την εικονική πραγματικότητα που προσπαθούν να διαμορφώσουν στα ΜΜΕ , η κατάσταση είναι το ίδιο απελπιστική, όπως και πριν. Κανένα όραμα, καμιά πνοή. Έρχονται και φεύγουν καθηγητές, ψάχνουμε βιβλία και δε βρίσκουμε, η υλικοτεχνική υποδομή έχει αμέτρητες ελλείψεις. Και μια δυσκινησία που σκοτώνει: οι διευθυντές περιμένουν οδηγίες από το Υπουργείο, οι βοηθοί διευθυντές από το διευθυντή, οι καθηγητές από τη διευθυντική ομάδα.
Ευτυχώς υπάρχει κοντά ένας δημόσιος δρόμος και βγαίνουμε να αναπνεύσουμε λίγο αέρα, έστω και μολυσμένο.
"Να βρέχει θέλω όταν."Ένα αφιέρωμα στην Κική Δημουλά
Πριν από 1 μήνα
2 σχόλια:
Πόσο με στεναχωρεί που ακούω κάθε χρόνο ακούω τα ίδια.Εκτός φυσικά το φετεινό καινούργιο που θα βοηθήσει την επαναπροσέγγιση των δυο κοινοτήτων μέσα απο την διδαχή στα σχολεία.(πολύ το αμφιβάλλω αλλά έστω και αυτό παρά τίποτε).
Τόσο καιρό που ήταν το Υπουργείο ή μήπως ωρίμασε ο καιρός στις μνήμες μας ή μήπως τέλος πάντων δεν έχουμε άλλη επιλογή?
Θυμήθηκα κάτι που είδα γραμμένο κάτω απο μιά πεζογέφυρα που ενώνει την Γερμανία με την Γαλλία,διασχίζοντας τον Ρήνο:"η μνήμη είναι η πηγή κάθε συμφιλίωσης".Πόσο έτοιμοι είμαστε να ξέρουμε την ιστορία μας για να μπορέσουμε να συμφιλιωθούμε με τους Τουρκοκύπριους και το ίδιο και εκείνοι?
η ειρηνική συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων υπήρχε και υπάρχει. Κανένας νοήμων άνθρωπος -περα από όσους έχουν αρνητικά προσωπικά βιώματα - εκτρέφει το μίσος ή την έχθρα.
Είναι λάθος να ενοχοποιούμε τις δυο κοινότητες γιατί έτσι αθωώνουμε τους υπεύθυνους, που βρίσκονται στα ηγετικά κλιμάκια των δύο κοινοτήτων. Γιατί έτσι αποδεχόμαστε την προπαγάνδα των φορέων της εξουσίας που προσπαθούν να τα φορτώσουν στους πολίτες.
Η συμφιλίωση θα επέλθει και όταν συμφιλιωθούμε και με τους εαυτούς μας ως κοινότητες κατανέμοντας ευθύνες και αποκαθαίροντας το παρελθόν από τους μύθους που κάποιοι έφτιαξαν για το δικό τους συμφέρον. Όταν βρει τρόπο να εκφραστεί η μνήμη της κοινωνίας, που κάποιοι προσπαθούν απεγνωσμένα να την κρατούν εγκλωβισμένη.
Δημοσίευση σχολίου