Ο αντίκτυπος στην Κύπρο από την εξέγερση των νέων στην Ελλάδα

Η εξέγερση των νέων στην Ελλάδα προκάλεσε ποικίλες αντίδρασεις στην Κύπρο.
Τα ΜΜΕ βασικά αναπαρήγαγαν την ειδησεογραφία των ελληνικών ΜΜΕ.
Στις εφημερίδες οι αρθρογράφοι –στη συντριπτική τους πλειοψηφία – αντίκρυσαν επικριτικά το ελληνικό φαινόμενο και με άξονα τον «χουλιγκανισμό», την «καταστροφολογία», την «έννομη τάξη», την «ελληνική πολιτική ιδιαιτερότητα»κλπ.. Αυτές όλες οι κενολογίες εντάσσονται στη λογική του ηθικού φρονηματισμού της κοινωνίας και δεν περιέχουν κάποια πολιτική πρόταση.Είναι η λογική των κατεστημένων συμφερόντων. Μερικοί όμως αρθρογράφοι είναι γεγονός πώς δεν υιοθέτησαν αυτό «το παραμύθι» και επικεντρώθηκαν στα οικονομικά και πολιτικά αίτια του φαινομένου.

Στα κυπριακά ιστολόγια – όσα μπόρεσα να επισκεφθώ – επικράτησε μια συντηρητική προσέγγιση. Αυτό είναι φυσιολογικό, αφού τα πιο πολλά αναπαράγουν το λόγο και τη σκέψη του κυπριακού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Ελάχιστοι ήταν οι αυτόφωτοι προβληματισμοί από τους ιδιοκτήτες των κυπριακών ιστολογίων σε μια πρσπάθεια κατανόησης ή ερμηνείας του φαινομένου. Άλλοι υιοθέτησαν κα αναπαρήγαγαν τη δοκιμασμένη θεωρία «περί συνωμοσίας» των ντόπιων ή ξένων συμφερόντων και άλλοι προσάρμοσαν την προσέγγισή τους στις κομματικές τους λογικές, δηλαδή στην αναπαραγωγή των συμφερόντων του πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.
Οι πολιτικοί και τα κόμματα μάλλον αιφνιδιάστηκαν και εκδήλωσαν αρχικά μια αμηχανία. Στη συνέχεια όμως ταυτίστηκαν με την θέση του ελληνικού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου στον τρόπο αντίκρυσης των αντιδράσεων των νέων. Οι προβληματισμοί τους δηλαδή επικεντρώνονται αυτάρεσκα στον εαυτό τους: «να δούμε» και «να κάνουμε».

Ανάμεσα τώρα στους νέους - και αυτή είναι η πιο σημαντική πλευρά - εκδηλώθηκαν μερικές πορείες διαμαρτυρίας μαθητών. Αυτές οι εκδηλώσεις, για τα κυπριακά δεδομένα, είναι κάτι εκπληκτικό, αφού οι μαθητές δεν διαμαρτύρονται μαζικά ή διαμαρτύρονται εικονικά, δηλαδή με άνωθεν εντολές. Επίσης έγιναν εκδηλώσεις από ομάδες αντιεξουσιαστών, ιδιαίτερα σημαντικό γιατί αυτόνομα έδρασαν στους δρόμους.

Ο πιο μεγάλος αντίκτυπος όμως ήταν στα λύκεια. Εκεί οι μαθητές εναγωνίως ζητούσαν απαντήσεις για την εξέγερση των νέων στην Ελλάδα. Άνοιγαν οι ίδιοι συζητήσεις και προβληματίζονταν. Είναι από τις λίγες φορές που οι μαθητές διερωτούνταν για πολλούς και για πολλά.

Η προσέγγιση των μαθητών στα λύκεια με την προσπάθεια ανεύρεσης απαντήσεων στα διαδραματιζόμενα είναι ιδιαίτερα σημαντική. Το κυρίαρχο μήνυμα των ΜΜΕ φαίνεται ότι δεν ικανοποιούσε τους μαθητές και αναζητούσαν πρόσθετες απαντήσεις. Από την άλλη φαίνεται ότι τα γεγονότα στην Ελλάδα τους μίλησαν αλλιώς, όπως κανένας πολιτικός δεν έχει κατορθώσει μέχρι τώρα.

Ποιο θα είναι το μέλλον; Την απάντηση θα την δώσουν αυτοί που έχουν μέλλον. Η ουσία δεν είναι τι λέει ο κάθε πολιτικάντης ή δημοσιογραφίσκος ή άλλος σε διατεταγμένη υπηρεσία, αλλά τι λένε οι νέοι. Αυτούς πρέπει να ακούμε ή « εκ των κάτω το φως» , όπως έλεγε και ο Δ. Γληνός. Η συνείδηση της κοινωνίας δεν είναι δοσμένη σε κανένα αλλά διαμορφώνεται με βάση το συμφέρον. Και αν οι πολίτες κάποτε από τις ποικίλες εξουσίες προσδοκούσαν πολλά, μάλλον σήμερα δεν έχουν να περιμένουν τίποτε. Και « ο αμαθής όχλος» μπορεί και να σκέφτεται ενάντια και στις αφελείς προσεγγίσεις των εξουσιολάγνων και υπάρχει ελπίδα: «τα όνειρα των πολλών να γίνουν ο εφιάλτης των λίγων». Το μέλλον να ανήκει στους ανθρώπους –τους πολλούς - και όχι στους διαχειριστές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας –τους λίγους.