GCE και "οι μεγάλες διαμάχες" ή από το μεγάλο ψεύδος στη μεγάλη κλοπή

Για να κατανοήσει κάποιος τα διαδραματιζόμενα σε σχέση με τα κριτήρια εισδοχής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, οφείλει να μην αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στις κενολογίες των πρωταγωνιστών. Γιατί αυτοί, όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία, πιο πολύ εξαπατούν τους πολίτες παρά τους ενημερώνουν.
Τα περί αυτονομίας του πανεπιστημίου, τα περί επιλογής των δήθεν αρίστων, τα περί ίσης μεταχείρισης των μαθητών είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Ποια είναι λοιπόν η πραγματικότητα;
1.Η κυβέρνηση και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες αποφάσισαν να οριοθετήσουν χρονικά την υποχρεωτική εκπαίδευση ως τη Γ΄ τάξη Γυμνασίου. Ως εκεί επεκτείνεται η υποχρέωση του κράτους για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, έστω και στα χαρτιά.
2. Το λύκειο εντάσσεται στην αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Δηλαδή εμπορευματοποιείται η λυκειακή εκπαίδευση και εντάσσεται στην ελεύθερη αγορά του ανταγωνισμού.
3. Αυτή η νέα προσέγγιση ουσιαστικά προωθείται εκ των άνω. Δηλαδή δε δηλώνεται ξεκάθαρα ως στόχος, για να προλάβει τυχόν αντιδράσεις και επιχειρείται να επιβληθεί μέσα από την αλλαγή του συστήματος εισδοχής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Δηλαδή οι φορείς της κρατικής εξουσίας γνωρίζουν ότι το σύστημα εισδοχής προσανατολίζει τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς για το είδος της εκπαίδευσης που θα επιλέξουν. Ουσιαστικά με την αλλαγή του συστήματος επιχειρείται ένας αναπροσανατολισμός της κοινωνίας.
4. Η ανάπτυξη μια ελεύθερης αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών στο επίπεδο του λυκείου προϋποθέτει ελεύθερο ανταγωνισμό των παροχέων και πλουραλισμό υπηρεσιών. Αυτή ακριβώς τη λογική προωθούν η κυβέρνηση, το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ και τα κρατικά πανεπιστήμια. Από το ενιαίο σύστημα εισδοχής σε ένα ανταγωνιστικό και πλουραλιστικό σύστημα αγοράς υπηρεσιών εναρμονισμένο με την οικονομική αγορά. Αυτή η λογική δεν εναρμονίζεται με ένα τύπο δημόσιου λυκείου αλλά με ανταγωνιζόμενα σχολεία στην εξεύρεση πελατών.
5. Η απόφαση για εμπορευματοποίηση της λυκειακής εκπαίδευσης είναι πολύ μεγαλύτερης σημασίας από κοινωνική και οικονομική άποψη από την επιχειρούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση των αναλυτικών προγραμμάτων. Δηλαδή οι ουσιαστικές αλλάγες γίνονται στα πεταχτά και εκτός του λεγόμενου «δομημένου διαλόγου» για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

Άντε τώρα να κάνεις επιλογή. Από τη μια τα ψέματα των φορέων της εξουσίας που εμμένουν πεισματικά να περιπαίζουν τους πολίτες με διάφορα παραμύθια. Από την άλλη οι έμποροι της γνώσης που ομολογημένος στόχος τους είναι το κέρδος ή η κλοπή.
Από τη μια το εξουσιαστικό σχολείο του ψεύδους και από την άλλη το εμπορευματικό σχολείο της κλοπής. Από τη μια η πολιτική ολιγαρχία και από την άλλη η οικονομική ολιγαρχία. Ο ένας στέλλει πελάτες του άλλου!!! Από τα δόντια του λύκου στα σαγόνια του καρχαρία!!!
Το δίλημμα είναι σκληρό: από τη μια η πολιτική ολιγαρχία του ψεύδους και από την άλλη η οικονομική ολιγαρχία της κλοπής. Ποιο είναι το ολιγότερο κακό;
Έφτιαξαν ένα μονόδρομο όπου οι ολιγαρχικοί είναι σίγουρα κερδισμένοι και οι πολίτες σίγουρα χαμένοι. Ο χαμένος, γνωρίζοντας ότι θα είναι ο χαμένος, είναι φυσικό να αδιαφορεί. Και οι πολίτες αδιαφορούν γνωρίζοντας τα τερτίπια των ολιγαρχικών. Και γνωρίζουν ότι οι συσχετισμοί δύναμης είναι σε βάρος τους. Και ανέχονται. Ωσότου να υπάρξει εναλλακτική πρόταση προς το συμφέρον τους.
Και μην ξεχνάτε ποτέ: ο στόχος της εκσυγχρονιστικής και προοδευτικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης είναι πάντοτε το ανθρωποκεντρικό και δημοκρατικό σχολείο!!! Τι να τους πεις!!!