Η μεταρρύθμιση προχωρεί ομαλά. Ούτε ένας τραυματίας ούτε ένας νεκρός. Ευτυχώς τώρα τις γιορτές όλοι σιώπησαν. Οι «αντιμαχόμενες δυνάμεις» κηρυξαν «πασχαλινή εκεχειρία».
Η μεταρρύθμιση και ο εκσυγχρονισμός προχωρούν. Όλοι είναι υπέρ της μεταρρύθμισης. Η «εθνική ενότητα» είναι γεγονός. Εντάξει, υπάρχει και η «καλή» και η «κακή» μεταρρύθμιση.
Η «καλή» μεταρρύθμιση είναι αυτή της κυβέρνησης. Και επειδή η κυβέρνηση είναι ΑΚΕΛ και το ΑΚΕΛ είναι αριστερό κόμμα και το αριστερό κόμμα ταυτίζεται με την πρόοδο , γι αυτό και η μεταρρύθμιση ταυτίζεται με την πρόοδο.
Η «κακή» μεταρρύθμιση είναι νεφελώδης. Δεν αυτοπροσδιορίζεται, όπως του ΑΚΕΛ. Είναι ετεροπροσδιορισμένη. Δηλαδή αποκτά ταυτότητα σε αντίθεση με τον άλλο. Δηλαδή όποιος δε συμφωνεί με την προοδευτική μεταρρύθμιση του ΑΚΕΛ κατ΄ ανάγκη είναι αντίδραση και συντήρηση.
Σχηματικά η σύγκρουση της συντήρησης και της προόδου είναι η εξής:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ=ΑΚΕΛ=ΠΡΟΟΔΟΣ
ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΕΣ=ΜΗ ΑΚΕΛ= ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
Απέναντι στη λογική του άσπρου – μαύρου, δηλαδή του εκφασισμού της κοινωνίας που επιχειρείται από τους φορείς της εξουσίας για να περιχαρακώσουν «τα αμνοερίφια», ο πολίτης ευτυχώς δικαιούται ακόμα να σκέφτεται.
Μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα; Αν και αυτή η διαδικασία είναι επώδυνη, αφού καταπιάνεται με το αυτονόητο, αξίζει να επιχειρηθεί ως διαδικασία προάσπισης της ανθρώπινης λογικής.
Με ανακοίνωσή του λοιπόν ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού στις 10/2/2009 «αναφέρεται στις απογοητευτικές επιδόσεις των μαθητών μας σε πρόσφατες έρευνες σε μαθήματα όπως τα Μαθηματικά, τις Φυσικές Επιστήμες και τη γλώσσα». Και στη συνέχεια τονίζει ο κ. Υπουργός:
«Με όλα αυτά ως δεδομένα, είμαι βέβαιος ότι εκφράζω την επιθυμία όλων των
πολιτών όταν δηλώνω: «Αυτή η αρνητική κατάσταση πρέπει να αλλάξει χωρίς
χρονοτριβή». Και μπορούμε να την αλλάξουμε. Αυτό το στόχο έρχεται να υπηρετήσει η μεταρρύθμιση των Αναλυτικών Προγραμμάτων από το νηπιαγωγείο μέχρι και το λύκειο που ξεκινήσαμε, με στόχο τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση του περιεχομένου της εκπαίδευσης».
Ο Υπουργός αναφέρεται στο διαγωνισμό του οργανισμού PISA του ΟΟΣΑ, όπου πρώτοι κατετάγησαν στα μαθηματικά οι Φινλανδοί μαθητές. Και από εδώ προέκυψε και το νέο σύνθημα «να γίνει η Κύπρος η Φινλανδία της Νότιας Ευρώπης»!!! Το θέμα σηκώνει πολλή συζήτηση, αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος.
Αν διαβάσεις τώρα το το προεκλογικό κυβερνητικό πρόγραμμα της Νεας Δημοκρατίας στην Ελλάδα επικαλείται και αυτή το διαγωνισμό PISA για να δικαιολογήσει το μεταρρυθμιστικό της εγχείρημα. Μόνο που η Νέα Δημοκρατία είναι συντηρητική , δεν ταυτίζεται με το ΑΚΕΛ που είναι προοδευτικό.
Το σχήμα τώρα μεταβάλλεται ως εξής:
PISA=ΑΚΕΛ=ΠΡΟΟΔΟΣ
PISA=ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ=ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
Δηλαδή στη μια περίπτωση η επίκληση του διαγωνισμού PISA ταυτίζεται με την πρόοδο και στην άλλη με τη συντήρηση, ανάλογα ποιος το προβάλλει!!!
Τελικά ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού όταν επικαλείται το διαγωνισμό PISA για να δικαιολογήσει το μεταρρυθμιστικό του εγχείρημα είναι προοδευτικός ή συντηρητικός;
Κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη.
Η woke τζαι η woke τζαι η woke!
Πριν από 3 εβδομάδες
14 σχόλια:
Είπα να μεν πω τίποτε, γιορτάρες μέρες που είναι, αλλά εν αντέχω!
Γράφει ο αγαπητός Οικοδεσπότης (μετά από μια εμβριθή ανάλυση):
“PISA=ΑΚΕΛ=ΠΡΟΟΔΟΣ
PISA=ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ=ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ”.
Αν Σας πω ότι το πιο πάνω απόφθεγμα, μου θύμισε τη γνωστή άσκηση λογικής με τον αστυνομικό και το μπουζούκι θα με πείτε κακό;
“Ο αστυνομικός είναι όργανο,
Το μπουζούκι είναι όργανο,
Άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι”!!!
Anef_Oriwn
Παρασκευή 17/4/2009 – 9:49 μ.μ.
@ΑΝΕΦ
Ο ορθός συλλογισμός είναι αυτός:
1. Το κόμμα ΑΚΕΛ επικαλείται τον PISA για το μεταρρυθμιστικό το επιχείρημα.
2. Το κόμμα ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ επικαλείται τον PISA για το μεταρρυθμιστικό της επιχείρημα.
3. Αρα, τα κόμματα ΑΚΕΛ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ συμφωνούν.
Λογικά αποκλείεται ο ένας να είναι πρόοδος και ο άλλος συντήρηση.
Αν έχεις κάποιο επιχείρημα, ευχαρίστως να συζητήσουμε. Το να μην αντέχεις είναι δικαίωμά σου. Μια και το γράφεις όμως, δεν είναι καλά να μας εξηγείς και εμάς τι είναι αυτό που δεν αντέχεις.
νομίζω ότι ούτε ο αντρέας ούτε ο άνευ προσπαθούν πραγματικά να επικοινωνήσουν. η γνώμη μου εμένα εν ότι τζιαι οι θκιο υπερβάλλουν, τραβά ο ένας στην μιαν άκρα τζιαι ο άλλος στην άλλην.
επί της ουσίας γενικά ο αντρέας τείνει να ισοπεδώνει τζιαι να μηδενίζει την προσπάθεια του ακελ να υλοποιήσει την εκπαιδευτική μεταρύθμιση. ο άνευ που την άλλην αντιδρά ενστικτωδώς τζιαι κάπως σπασμωδικά, (είσιεν τζιαι λλίην κατζία το πείραγμα σου, φίλε άνευ). η απάντηση δαμέ βρίσκεται στην κριτική του ακελ ως προς την αναγκαιότητα που νιώθει να αντλεί νομιμοποίηση που την ελλάδα, την ευρώπη κτλ τζιαι στην ατολμία του να προχωρήσει σε μιαν ριζοσπαστική τζιαι ολική διαδικασία μεταρύθμισης. επειδή το "κρύψε να περάσουμεν" να μεν κακοφανίσουμεν την εθνικοφροσύνη αφήνει μας κατανάγκην στην στασιμότητα. εγώ δεν είμαι ακελικός, είμαι όμως έτοιμος να στηρίξω το ακελ (μάλλον σε αντίθεση με τον αντρέα) αν προχωρήσει ουσιαστικά τζιαι αποφασιστικά στη μεταρύθμιση.
@GRIGORIS
Εγώ είμαι ένας πολίτης. Διαβάζω και προσπαθώ να καταλάβω. Εδώ έχουμε δηλώσεις επανειλημμένα από Υπουργό και Τσιάκαλο για τον PISA και το Φινλανδικό πρότυπο.
Ποιο είναι το προοδευτικό στοιχείο είτε του PISA είτε του Φινλανδικού προτύπου; Αυτό είναι το ζητούμενο.
Βεβαίως θα υποστήριζα μια μεταρρύθμιση που θα συνέβαλλε στον εκδημοκρατισμό του εκπαιδευτικού συστήματος. Δεν είδα τίποτε απολύτως ακόμα.Και αν δεν ξέρω, δεν υποστηρίζω γιατί δεν είμαι οπαδός. Είναι απλό.
Αγαπητέ Gregori,
Ας πάρουμε τα πράγματα από τη αρχή και ας μπούμε λίγο στην ουσία του θέματος, (γι’ αυτό και αντιπαρέρχομαι εκφράσεις για υπερβολές και ενστικτώδεις και σπασμωδικές αντιδράσεις ή για κατζιήες)! [Να σου πω την αλήθεια την αντίδραση ή το «πείραγμα» μου (όπως το λαλείς) μου δεν την/το προκάλεσε ή οποιαδήποτε [εσωτερική μου] ανάγκη να υπερασπιστώ “… την προσπάθεια του ακελ να υλοποιήσει την εκπαιδευτική μεταρύθμιση …”, αλλά η τάση του ο κύριου Stavrou “… να ισοπεδώνει τζιαι να μηδενίζει …” [τα πάντα].
Κι εκείνο που ΔΕΝ αντέχω, κύριε Stavrou είναι τον μηδενισμό!
Λαλεί, ας πούμεν, ο κύριος Stavrou: “… Βεβαίως θα υποστήριζα μια μεταρρύθμιση που θα συνέβαλλε στον εκδημοκρατισμό του εκπαιδευτικού συστήματος. Δεν είδα τίποτε απολύτως ακόμα. Και αν δεν ξέρω, δεν υποστηρίζω γιατί δεν είμαι οπαδός. Είναι απλό…”. – Φαινομενικά ορθόν! Γιατί είναι φυσιολογικό και λογικό να ΜΗΝ στηρίζουμε κατή στα τυφλά! Όμως εφ’ όσον [ο κύριος Stavrou] ΔΕΝ είδε “… τίποτε απολύτως ακόμα …”, γιατί είναι τόσο αρνητικός, όταν μάλιστα ΟΛΑ βρίσκονται ακόμα στο στάδιο επεξεργασίας των αναλυτικών προγραμμάτων; Δεν εμπιστεύεται τη διαδικασία και τις μεθόδους που ακολουθούνται; Ποιες είναι οι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ εισηγήσεις του για ν’ αλλάξει αυτό και πως προωθούνται στην πράξη!!!
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα χρειάζεται Μεταρρύθμιση, ΝΑΙ ή ΟΥ; Ο PISA και το Φινλανδικό πρότυπο (νομίζω ότι) είναι επί μέρους ζητήματα.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ μας μπορεί να θεωρητικολογεί και να θεωριτικογράφει (ως πολίτης – και είναι αναφαίρετο δικαίωμα ΟΛΟΝΩΝ ΜΑΣ) είτε στο internet είτε αλλαχού!!!
Αλλά η ουσία αγαπητέ Gregori (και το ξέρει πολύ καλά, γιατί είσαι της πρακτικής δουλείας ΕΣΥ – όπως σε έχω συγκόψει) δεν είναι να τα λέμε και να τα γράφουμε τώρα (ως προφήτες ή μάντεις κακών κι αρνητικών εξελίξεων ) για να δικαιωθούμε μετά 3, 5 ή 10 χρόνια, αλλά πως συμμετέχουμε σ’ αυτή τη διαδικασία και πως συμβάλλουμε θετικά (αν φυσικά θεωρούμε την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση αναγκαία και επιβεβλημένη – ανεξάρτητα αν ΟΥΤΕ ΣΥ, ΑΛΛΑ ΟΥΤ’ ΕΓΩ, θεωρούμε αυτή τη μεταρρύθμιση ριζοσπαστική. Και συμφωνώ μαζί σου (δεν έχω λόγους να διαφωνώ) ότι παρατηρείται πλέον από πλευρά Κυβέρνησης μια “… ατολμία … να προχωρήσει σε μιαν ριζοσπαστική τζιαι ολική διαδικασία μεταρύθμισης … [τζιαι] το "κρύψε να περάσουμεν" να μεν κακοφανίσουμεν την εθνικοφροσύνη αφήνει μας κατανάγκην στην στασιμότητα …”Ίσως και πάλι (ΜΟΥ) πεις ότι λαλώ κατζίες, αλλά αυτό που ο κύριος Stavrou αποκαλεί “ορθό συλλογισμό”, και εμπεριέχεται στο πιο κάτω απόφθεγμα του: “1. Το κόμμα ΑΚΕΛ επικαλείται τον PISA για το μεταρρυθμιστικό το επιχείρημα 2. Το κόμμα ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ επικαλείται τον PISA για το μεταρρυθμιστικό της επιχείρημα 3. Αρα, τα κόμματα ΑΚΕΛ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ συμφωνούν” , είναι κατ’ εμένα πέραν του δέοντος απλοϊκός. Αυτός ο τρόπος συλλογισμού ΔΕΝ θα μπορούσε να ισχύει και για άλλα ζητήματα; Όπως ας πούμεν (αυτό που λενε οι εθνικιστές για το Σχέδιο Ανάν κι όσους ψηφίσαν ΝΑΙ):
1. Η πλειοψηφία των τουρκοκύπριων επικαλείται το Σχέδιο Ανάν για λύση του κυπριακού (γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους).
2. Ένα μέρος των ελληνοκύπριων (γύρω στο 24%) επικαλείται το Σχέδιο Ανάν για λύση του κυπριακού.
3. Άρα όσοι ελληνοκύπριοι ψήφισαν το Σχέδιο Ανάν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των τουρκοκυπρίων!
Εγώ είναι αυτό το είδος (επιφανειακής) “ανάλυσης” που ήθελα να επικρίνω!!!
Καλά να περάσετε τις αργίες!
Anef_Oriwn
Σάββατο 18/4/2009 – 9:39 μ.μ.
@ΑΝΕΦ
Όταν ένας πολίτης ασκεί έντονη κριτική στην εξουσία για κάτι που έκαμε ή είπε, τι σημαίνει ,μηδενίζω;Για το συγκεκριμένο διαφωνείς και ασκείς κριτική. Δηλαδή για να μη μηδενίζω πρέπει να λέω ναι μεν αλλά για να είμαι συναινετικός;
Από την άλλη η κάθε εξουσία επικαλείται ως απάντηση το μηδενισμό για να πλήξη την αντίθετη άποψη της αντιπολίτευσης. Το ίδιο γίνεται σε όλες τις χώρες από τις εξουσίες, δεξιές και αριστερές. Επομένως η αναφορά σε μηδενισμό δε λέει τίποτε απολύτως. Αν έχεις αντεπιχείρημα στην κρτική που ασκεί, τότε να το αναφέρεις για να γίνεται διάλογος.
Βεβαίως διαφωνώ με τις διαδικασίες από τη σύλληψη ως την εκτέλεση.Για μένα δημοκρατική μεταρρύθμιση σημαίνει μεταρρύθμιση εκ των κάτω και όχι εκ των άνω.
Ο pisa δεν είναι κάτι επιμέρους. έχουν γίνει πολλές δηλώσεις και από τον Υπουργό και τον κ. Τσιάκαλο για τη φιλοσοφία των αναλυτικών προγραμμάτων και τη συσχέτισή του με το φινλανδικό πρότυπο, που έχει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και ιδεολογία καθόλου αθώα και ούτε είναι τεχνικό ζήτημα. Επομένως εξαρτάται πώς αξιολογείς τα πράγματα σε κάθε δεδομένη στιγμή και ποια σημασία τους αποδίδεις.
Όσο για τη συμμετοχή και τη συνεισφορά στη μεταρρύθμιση, πες μου το δημόσιο θεσμό που υπάρχει και όπου μπορώ να συμμετέχω ισότιμα με οιονδήποτε άλλο με βάση το λόγο και το επιχείρημα και ευχαρίστως να πάω. Αν εννοείς να υποβάλω τις εισηγήσεις μου στους αρμοδίους, ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω.
Αυτό που ονομάζεις απλοϊκό είναιπολύ σύνθετο. Σε όλες τις χώρες ΟΟΣΑ με βάση το διαγωνισμό PISA - δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις προωθούν ένα συγκεκριμένο μοντέλο προσέγγισης της γνώσης για να εξυπηρετηθούν οι τρινές ανάγκες της οικονομίας και να δημιουργηθεί ένας συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου καιπολίτη. Και αυτό κάμνει και η τωρινη κυβέρνηση που δε διδαφέρει σε τίποτε απολύτως από αυτό που κάμνουν και οι άλλες χώρες του ΟΟΣΑ. Απλ΄ς εσύ δε θέλεις να δειςτην πραγματικότητα γιατί ξεκινάς με αφετηρία να υπερασπίσεις κάτι και όχι να το δεις κριτικά. Εγώ είμαι υπέρ της κριτικής σκέψης. Τι να κάμω;
Το συμπέρασμα σου/τους στο 3 δε στέκει: "Η πλειοψηφία των τουρκοκυπρίων και ένα μέρος τω ελληνοκυπρίων συμφωνούν στο σχέδιο Ανάν".Και είναι αληθής και έγκυρος ως συλλογισμός. Όπως φυσικά και ο δικός μου συλλογισμός που όμως αναφέρεται στις δράσεις της εξουσίας και όχι στη βούληση του λαού.
@ ανδρέασ φ. στάυρου
εν γεγονός ότι η ανάρτηση και ο τρόπος που το παρουσιάσες δεν αγγίζει την ουσία.
γιατί δεν μας εξήγησες τι εννοείς με το συλλογισμό σου.
και εξηγούμαι:
αν θεωρείς ότι η PISA είναι μια αντικειμενική μέθοδος σύγκρισης και κρίσης ενός εκπαιδευτικού συστήματος τότε ΑΚΕΛ και ΝΔ μπορούν να την επικαλούνται χωρίς απαραίτητα να συμφωνούν. γιατί απλά ο καθένας μπορεί να προσφέρει μια διαφορετική λύση σε ένα υπαρκτό πρόβλημα. ο ένας να θεωρεί ότι η λύση θα ερτει μέσω της συντήρησης ενώ ο άλλος μέσω μιας αριστερή παιδείας (αν υπάρχει κάτι τέτοιο). αρά οι δύο συμφωνούν προς το στόχο διαφωνούν προς τα μέσα.
Αν όμως θεωρείς ότι η PISA είναι μια λάθος στάθμηση ενός εκπαιδευτικού στυστήματος τότε τα πράματα αλλάσσουν. Αν θεωρείς π.χ. ότι η PISA σε τελική ανάλυση τζίηνο που μετρά είναι ικανότητες απαραίτητες σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, τότε ναι είναι ανυσηχητικό το οτι ΑΚΕΛ και ΝΔ συμφωνούν.
η αλήθεια είναι ότι δεν ασχολήθηλα ποτέ με το ερώτημα: τελικά τι μαθητές θέλει να δημιουργήσει η PISA; ή τι είδους μαθητής είναι ο αριστούχος της PISA ;
αυτό είναι που θεωρώ εγώ ως ουσία, και αυτό είναι που θα ήθελα να μας πεις.... ως μπλογκ της εκπαιδευτικής παρέμβασης....
Κύριε Stavrou,
Κατ’ αρχάς ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Κυριακή και Γιορτή Σήμερα και καλά να περάσεις!
Και δυο λογάκια επί του θέματος συζήτησης (μέχρι να ψηθεί και το φαγητό για την πασχαλινή οικογενειακή ΜΑΣ σύναξη στο πατρικό ΜΑΣ. – Σήμερα προτιμήσαμε να ανάψουμε το φούρνο στην αυλή και να βάλουμε το) αρνί και τον τταβά να ψηθούν εκεί παρά να στεκόμαστε πάνω από τες σούβλες).
Μπορεί αν παρουσιάζομαι λίγο φορτικός και καθόλου γαλαντόμος (και είμαι και επισκέπτης εδώ στον Οίκο τούτο), αλλά προσωπικά ΠΕΡΙΜΕΝΩ από ένα άτομο, της μάχιμης εκπαίδευσης, πέραν από την κριτική (που έχει κάθε δικαίωμα να εξασκεί, ανεξαρτήτως του αν τούτη κατευθύνεται σε δεξιά αριστερή κυβέρνηση), να κάνει και συγκεκριμένες και ουσιαστικές εισηγήσεις. Λυπάμαι, αλλά ΔΕΝ έχω δει κάτι τέτοιο (εκτός κι αν ΔΕΝ το πήρα χαμπάρι).
Μηδενισμός ΔΕΝ είναι “… Όταν ένας πολίτης ασκεί έντονη κριτική στην εξουσία για κάτι που έκαμε ή είπε …”, αλλά όταν περιορίζεται ΜΟΝΟ σε μια γενικόλογη κι αόριστη κριτική, που στο τέλος μετατρέπεται (μετά συγχωρήσεως) σ’ ένα στείρο και παραπονιάρικο λόγο!
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι την έννοια του Ενεργού Πολίτη, αλλά εγώ πιστεύω πως όταν ο Πολίτης έχει ενστάσεις, πρέπει αν τις προβάλλει, να κάνει εισηγήσεις για το ξεπέρασμα των προβλημάτων και όταν έχει άποψη (διαφορετικής απ’ αυτή της Εξουσίας) να ΜΗΝ περιορίζεται απλώς στην έκφραση της αλλά να προσπαθεί να βρει και τρόπους προώθησης και εφαρμογής της! Λόγου χάριν να πούμεν, ΔΕΝ μας είπες τι αντιπροτείνεις στη θέση του/της PISA, αφού θεωρείς ότι ΔΕΝ αποτελεί ένα επιμέρους ζήτημα για την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση. Ή πως θα γίνει κατορθωτό, αυτή η Μεταρρύθμιση να προωθηθεί “εκ των κάτω και όχι εκ των άνω”; Μήπως για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζεται μια ευρύτερη (γενικότερη) ριζοσπαστική μεταρρύθμιση που να αγκαλιάσει ΟΛΗ την κοινωνία και που δεν θα θέτει το οποιοδήποτε σύστημα αξιολόγησης (όπως το PISA) ως τον μετρητή των ικανοτήτων [των μαθητών] που είναι “… απαραίτητες σε ένα καπιταλιστικό σύστημα…” (όπως έμμεσα αλλά σωστά, νομίζω, το θέτει κι ο Stelios);
Anef_Oriwn
Κυριακή 19/4/2009 – 12:05 μ.μ.
@Στέλιο
Κατά ένα μέρος έχεις δίκιο. Όμως ο διαγωνισμός PISA κοινοποιεί μόνο αποτελέσματα, το δοκίμιο είναι απόρρητο!!!Έτσι λέει ότι πρώτη είναι η Φινλανδία στα Μαθηματικά. Άρα οι άλλες χώρες προσπαθούν να μιμηθούν το φινλανδικό πρότυπο για να βελτιώσουν το εκπαιδευτικο τους σύστημα και την κατάταξή τους.
Αν πάρουμε για παράδειγμα τα μαθηματικά. Το ΑΠ της Φινλανδίας δίνει έμφαση στην επίλυση πρακτικών/καθημερινών προβλημάτων. Ο διαγωνισμός PISA αυτό αξιολογεί. άρα όλες οι χώρες στρέφονται στην αλλαγή των ΑΠ με έμφαση στα πρακτικά/ καθημερινά προβλήματα.Έτσι κάμνουν τώρα και στην Κύπρο με τα αναλυτικά σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Τσιάκαλου.
Αυτά πολύ χονδρικά.
Προσωπικά εκτιμώ ότι η όλη διαδικασία του ΟΟΣΑ/PISA είναι μια διαδικασία προσαρμογής του σχολείου στις τωρινές ανάγκες του οικονομικού και πολιτικού συστήματος.
@ANEF
Χρονιά πολλά και από μένα.
Στη τελευταία σου θέση επικεντρώνεσαι στην έννοια της εισήγησης σε δύο πλαίσια.Το πρώτο είναι το ατομικό επέπεδο στα πλαίσια ενός διαλόγου που άπτεται της ιδιωτικής σφαίρας.Το δεύτερο είναι το πολιτικό πλαίσιο που άπτεται της δημόσιας σφαίρας.
Στα πλαίσια του διαλόγου που κάμνουμε εμείς εδώ έχει νόημα η εισήγηση αν πρόκειται να πειστείς σε μια καλοπροαίρετη προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας.Διαφορετικά με ταλαιπωρείς, σπαταλώ το χρόνο μου χωρίς να οδηγούμαστε πουθενά. Παρόλα αυτά μπορεί να υπάρχει ένα όφελος στο βαθμό που θα το διαβάσουν κάποιοι τρίτοι και θα προβληματιστουν.
Εισήγηση στη δημόσια σφαίρα δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα γιατί η εισηγητική λειτουργία με βάση το πολιτικό σύστημα είναι ιδιοκτησία άλλων και εγώ τουλάχιστον αποκλείουμε. Αυτό φυσικά, όπως σωστά επισημαίνεις, δεν εμποδίζει τη δράση. Όμως και αυτό άπτεται της ιδιωτικής μου δράσης στα πλαίσια επικοινωνίας και δράσης με συμπολίτες μου εκτος του θεσμισμένου πολιτικού πλαισίου.
Για το λεγόμενο ενεργό πολίτη είναι μια λέξη του συρμού της πολιτικής ολιγαρχίας που την ανακάλυψαν όταν άρχισαν να διαπιστώνουν τη σταδιακή αποστασιοποίηση των πολιτών από τα κόμματα. Αλλά δεν έχουν καμία απολύτως πρόταση για τη συμμετοχή του πολίτη, πέρα από τις κατάρες του για την αδιαφορία του. Δηλαδή είναι μια συνθηματολογία του κατεστημένου για την άσκηση πίεσης στον πολίτη να δώσει νομιμοποίηση στο υφιστάμενο οικονομικό και πολιτικό σύστημα.
Για τον διαγωνισμό PISA και τη μεταρρύθμιση εκ των κάτω που θέτεις, απλώς σου αναφέρω ότι μια μεταρρύθμιση εκ των κάτω σημαίνει ότι πρώτα απ 'όλα ανιχνεύεις τις ανάγκες των μαθητών και της κοινωνίας στο υπαρκτό σύστημα. Δηλαδή καταγράφεις όσο το δυνατό πιο πιστά το σημερινό μαθητή και τις ανάγκες του που βρίσκεται σε άμεση ανταπόκριση με τις ανάγκες της κοινωνίας. Στη συνέχεια διατυπώνεις με βάση την υπαρκτή πραγματικότητα τι είναι αυτό που θέλεις να βελτιώσεις και αν συμβαδίζει με το συμφέρον του μαθητή και της κοινωνίας. Δηλαδή σε τι θα βελτιωθεί η θέση το μαθητή και του πολίτη΄ώστε να εξασφαλιστεί καιη απαιτούμενη υποστήριξη - όχι των κομμάτων ή των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Άρα ένα τέτοιο μοντέλο προϋποθέτει ότι η μεταρρύθμιση είναι υπόθεση των κάτω και όχι των δήθεν ειδικών ή της κομματικής και της πολιτικής ολιγαρχίας και παράλληλα, είναι συνδεδεμένο με κοινωνικές αλλάγές δηλαδή ανακατανομή των οικονομικών και πολιτικών αγαθών.
Εσύ είναι φανερό ότι εντάσσεσαι σε μια λογική συντήρησης του υφιστάμενου συστήματος με βελτιωτικές αλλαγές που βασικά δε θα αλλάξουν τίποτε.
Ο σκοπός των αλλαγών δε πρέπει να είναι να ερχόμαστε πρώτοι στους διαγωνισμούς του άλφα ή του βήτα αλλά να βελτιώνεται η θέση του ανθρώπου, ατομική, οικονομική και πολιτική - μικρή ή μεγάλη αλλά να βελτιώνεται. Σε αυτά τα πλαισια είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι οι μαθητές θεωρούν ότι θα βελτιώσει τη θέση τους στο σχολείο αλλά και τι η κοινωνία προσδοκά από τους νέους και οι γονιοί για τα παιδιά τους. Απαιτείται δηλαδή έρευνα και σαφείς στόχοι για εκδημοκρατισμό στη βάση πραγματικοτήτων.
Τώρα στα επιμέρους ζητήματα το μεγαλύτερο πρόβλημα του σχολείου σήμερα από το οποίο θα έπρεπε να αρχίσει μια προσπάθεια αλλάγής είναι το γεγονός ότιέχουμε έναν νέο τύπο ανθρώπου που ελάχιστα ταιριάζει με τους γονείς ή τους εκπαιδευτικούς. Έχει εντελώς νέα χαρακτηριστικά που με τη λογική των παλαιοτέρων είναι αρνητικά αλλά με τη λογική των νέων είναι καλά και ωραία. Πρέπει να τα δούμε αν θέλουμε να κάνουμε ανθρωποκεντρικές αλλαγές. Τωρά κανένας δεν ξέρει τι πάει να γίνει. Λένε θα αλλάξουν τα αναλυτικά,όπως στη Φινλανδία. Δηλαδή θα είναι ευσύνοπτα, θα μειωθεί η ύλη και ο διδακτικός χρόνος, όπως στη Φινλανδία που έρχεται πρώτη στο διαγωνισμό.
Μα αν είναι αυτό το πρόβλημα, τι χρειάζεται τόση φασαρία για την αντιγραφή;
Ή στην αξιολόγηση που τώρα κατέθεσε ο Υπουργός ένα πλαίσιο αρχών. Αν θέλεις εκδημοκρατισμό σημαίνει δύο πράγματα: λιγότερη ιεραρχία με λιγότερες αρμοδιότητες, δηλαδή ανακατανομή πολιτικών αγαθών. Αν τώρα έχει τρεις ιεραρχικές θέσεις και τις μετονομάζεις και το λέεις μεταρρύθμιση, δε σημαίνει τίποτε. Όμως το πιο σημαντικό της αξιολόγησης είναι η αξιολόγηση του μαθητή. Με βάση το μοντέλο που θα υιοθετηθεί για το μαθητή, θα πρέπει να λειτουργήσει όλο το σύστημα ώστε να υπηρετεί τις ανάγκες του. Και όχι να ικανοποιήσω αιτήματα εκπαιδευτικών.Δηλαδή θα έπρεπε να αρχίσουμε από το μαθητή και όχι τον εκπαιδευτικό.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι αν έχω εισηγήσεις, όπως το θέτεις για άλλους λόγους. Το πρόβλημα είναι οικονομικό και πολιτικό και σήμερα δεν υπάρχουν οι δυνάμεις που θα αμφισβητήσουν ή το ένα ή το άλλο. Βρίσκονται σε υποχώρηση και μπορούν ανενόχλητοι οι ολιγαρχικοί να μας περιπαίζουν.
Κύριε Stavrou,
Στην πρόσκληση/πρόκληση ΜΟΥ (στην προηγούμενη εδώ παρέμβαση μου), προς ΕΣΑΣ, “... ένα άτομο, της μάχιμης εκπαίδευσης, [που] πέραν από την κριτική (που έχει κάθε δικαίωμα να εξασκεί, ανεξαρτήτως του αν τούτη κατευθύνεται σε δεξιά ή αριστερή κυβέρνηση), [οφείλει] να κάνει και συγκεκριμένες και ουσιαστικές εισηγήσεις ...”, γράψατε (ως απάντηση) ένα κείμενο 700 και βαλε λέξεων, μέσα από το οποίο επιχειρήσατε να αποδομήσετε (συν τοις άλλοις) και τον “ενεργό πολίτη” (ή δραστηριοποιημένο πολίτη ή ακτιβιστή, όπως τον λαλεί τζιαι κάπου αλλού ο Gregoris), για να καταλήξετε στο περισπούδαστο “... το πρόβλημα δεν είναι αν έχω εισηγήσεις…” [που τελικά ΔΕΝ έχεις!].
Είναι πασιφανές κύριε Stavrou, ότι η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος έχει καταστεί (σήμερα) αδήριτη ανάγκη, βασικά για οικονομικούς λόγους (δηλ. για την καλύτερη εξυπηρέτηση της καπιταλιστικής μας κοινωνίας και για την εξοικονόμηση οικονομικών πόρων καθώς σπαταλούνται τεράστια ποσά προς αυτή την κατεύθυνση, χωρίς να έχουμε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, σε σύγκριση μ’ άλλες χώρες). Κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό σε μια καπιταλιστική κοινωνία που τα πάντα μετρούνται με το οικονομικά οφέλη και κριτήρια. Γι’ αυτό και περίμενα μια κριτική (από μέρους ΣΑΣ) [και με τις ανάλογες εισηγήσεις] προς αυτή την κατεύθυνση – δηλ. που να αποδομεί το υπάρχον (ανταγωνιστικό) κοινωνικοοικονομικό σύστημα που γέννα ανταγωνισμούς και στην ίδια την σχολική κοινωνία (ανάμεσα στους μαθητές και τους καθηγητές) και υποβαθμίζει το ανθρωποκεντρικό ρόλο της Παιδείας.
Πέραν τούτου περίμενα μια πιο ουσιαστική (και συγκεκριμενη) κριτική (όπως, λόγου χάριν να πούμε, των συγκεκριμένων στόχων που έχουν τεθεί με την αναληφθείσα Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, όπως πλειστάκις έχουν κατατεθεί και επεξηγηθεί από τον κύριο Τσάκαλο). Αντ’ αυτού μέσα από το κείμενο της ανάρτησης σας κάνετε μια απλοϊκή (επιμένω) κριτική του συστήματος PISA (λες κι όλοι είμαστε ειδικοί και κατέχουμε το κάθε τι στη λεπτομέρεια του), και μέσα από μια απλουστευμένη συλλογιστική, υποβάλλετε ότι αφού αυτό το σύστημα (το PISA), υποστηρίζετε κι από την (Αριστερή) Κυπριακή Κυβέρνηση κι από τη Νεοδημοκρατική (Δεξιά) Ελληνική Κυβέρνηση, τότε κάτι ΔΕΝ παει καλά! [Τετράγωνη λογική].
Ειλικρινά κύριε Stavrou, κι εγώ πολλές φορές διερωτούμαι ποιος τελικά ταλαιπωρεί ποιον! Αν δηλαδή, είμ’ εγώ “… που σας ταλαιπωρώ … [και σας αναγκάζω] … να σπαταλάτε το χρόνο σας χωρίς να οδηγούμαστε πουθενά…” ή αν ΕΓΩ χάνω το χρόνο μου ασχολούμενος με ουτοπίες ή πιστεύοντας ότι “… μπορεί να υπάρχει ένα όφελος στο βαθμό που θα [...] διαβάσουν [αυτά που γράφουμε] κάποιοι τρίτοι και θα προβληματιστούν...” . Γιατί, και πάλι ειλικρινά ΔΕΝ μπορώ να καταλάβω, πως μπορεί αν υπάρξουν ΑΥΡΙΟ τέτοιες “… κοινωνικές αλλάγές [που θα επιφέρουν] ανακατανομή των οικονομικών και πολιτικών αγαθών ...” (χωρίς μάλιστα την “… υποστήριξη [...] των κομμάτων ή των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών …”) και που θα τροχιοδρομήσουν και μια πιο ουσιαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (όπως “εκ των κάτω”, ας πούμεν). Για χάριν των όποιων μαξιμαλιστικών στόχων απορρίπτουμε τα πάντα ή έστω δεν κάνουμε βελτιωτικές εισηγήσεις; Και “οι ολιγαρχικοί [μπορεί] να μας περιπαίζουν”, εμείς όμως περιοριζόμαστε (ΜΟΝΟ) να κλαυθμηρίζουμε και να μεμψιμοιρούμε μέσα από το internet, γιατί δεν έχουμε πρόσβαση στην πολιτική εξουσία και έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ; Ή φοβόμαστε και δεν προχωρούμε να οργανωθούμε και να αναλάβουμε δράσεις (πέραν από τα λόγια τα ωραία τα μεγάλα) [για οποιοδήποτε θέμα – κι αυτό της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης], γιατί η οποιαδήποτε μορφή οργάνωσης μπορεί να καπελωθεί από τα κόμματα ή/και τους ολιγαρχικούς!
ΝΙΣΑΦΙ ΠΙΑ!!! (Και είναι και γιορτές).
Anef_Oriwn
Δευτέρα 20/4/2009 – 4:59 μ.μ.
Γεια σου Ανδρέα και χρόνια σου πολλά...
Το θέμα της ανάρτησης σου με εξέπληξε ευχάριστα. Πολύ λίγοι έχουν εντρυφήσει στους διακανονισμούς του PISA. Προσωπικά έχω συζητήσει επανειλημμένα με φίλες μου εκπαιδευτικούς για το νόημα αυτού του διαγωνισμού. Πολλές χώρες με παράδοση στην παιδεία δεν έχουν επιτυχία με βάση τον PISA κι αυτό με κάνει να απορώ. Κάποια στιγμή θα ήθελα να μελετήσω λίγο τα κριτήρια και τους σκοπούς. Προς το παρόν, δεν έχω σχηματίσει ακόμη άποψη.
Το ζήτημα που θέτεις όμως, είναι για μένα, σαφές. Το γεγονός, ότι όλοι επικαλούνται τον PISA, δείχνει, ότι προφανώς δεν έχουν πρόγραμμα δικό τους για να προσανατολιστούν και βρίσκονται σε αναζήτηση ξένων μοντέλων. Και οι απορίες που θέτεις, αν πρόκειται περί συντήρησης ή προόδου, ανάλογα με το ποια (δεξιά ή αριστερή) κυβέρνηση ανακοινώνει τις μεταρρυθμίσεις είναι πολύ εύλογες.
Το υπουργείο οφείλει να εισηγηθεί κάτι ολοκληρωμένο για την ανανέωση της παιδείας. Δεν έχω καταλάβει, γιατί να λιθοβολείται κάποιος, όταν απλά επισημαίνει τις παραδοξότητες και τις αντιφάσεις στα όσα δηλώνουν κατά καιρούς οι πολιτικοί υπεύθυνοι. Κι αυτό ένα είδος (εκπαιδευτικής) παρέμβασης είναι και είμαι πολύ ευγνώμων που έστω κι ένας εκπαιδευτικός παρατηρεί τις εξελίξεις και μας ενημερώνει επί τούτου.
Δεν αναμένω να αναλάβει και χρέη υπουργού κάποιος, για να έχει άποψη και να θεωρείται αξιόπιστος. (Αυτή η απαίτηση είναι πέραν κάθε λογικής και εκτός των πλαισίων του εκάστοτε διαλόγου. Το μόνο που εξυπηρετεί είναι στο να αποπροσανατολίζει από την ουσία...)
@ΑΝΕΥ
Νομίζω ο διαλογος μεταξύ μας δεν έχει νόημα. Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι πως οι λέξεις σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για τον καθένα από μας.
Επίσης διαφέρουμε σημαντικά στην προσέγγιση της έννοιας άνθρωπος, κοινωνία, πολιτική. Η διαφορά μας είναι χαώδης και θεωρητικά και πρακτικά.
@Λεμέσια
Χρόνια πολλά Λεμέσια.
Δεν είναι ο διαγωνισμός PISA που προκαλεί τις αντιδράσεις σε αυτή την ανάρτηση. Είναι η κριτική στην κυβέρνηση και η αμφισβήτηση του μονοπωλίου της προοδευτικότητας.
Δεμε ενοχλεί όμως. Θα πρέπει ο καθένας να έχει την ευκαιρία να αναδείξει το αληθινό του πρόσωπο ανεξάρτητα από το πώς αρέσκεται να αυτοπροσδιορίζεται.
Θα συνεχίσω με νέα ανάρτηση για το pisa και την κυβερνητική πολιτική.
Δημοσίευση σχολίου