Η εκπαιδευτική πολιτική και οι ειδικοί

Ο νέος Υπουργός Παιδείας έχει αδυναμία στους ειδικούς: ειδικοί για τη βία στα σχολεία, ειδικοί στο Επιστημονικό Συμβούλιο , ειδικοί στην Επιστημονική Επιτροπή. Η ειδικοκρατία είναι γεγονός.
Με τη συνεργασία ειδικών και πολιτικών το σίγουρο είναι ένα, ότι ο πολίτης περιθωριοποιείται. Η συνεργασία των ειδικών στην πολιτική και των ειδικών στη γνώση διευκολύνει αφάνταστα τη διαδικασία επιβολής και άκριτης αποδοχής των αποφάσεων της εξουσίας.
Αυτή η προσέγγιση δεν είναι καινούρια αλλά ανάγεται στο 19ο αιώνα. Και συνιστά μια συντηρητική, αντιδραστική και αντιδημοκρατική επιλογή.
Ο Ν. Τσόμσκι σημειώνει ότι η εξειδικευμένη τάξη «θεωρεί ότι τα μέλη του «απροσανατολισμένου κοπαδιού» είναι πολύ ανόητα για να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις τους, και, επομένως ότι τη χρειάζονται ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα τους δοθεί η δυνατότητα να δράσουν με βάση «τις εσφαλμένες κρίσει» τους».
Ο P.A. Taguieff δε επισημαίνει για τους ειδικούς ότι « έχει σημασία οι θεμελιακές επιλογές να μην εγκαταλείπονται στην ανεύθυνη κάστα των ειδικών, αυτών των ημι-σοφών που, ανικανοποίητοι από τον παραδοσιακό τους ρόλο σαν σύμβουλοι του ηγεμόνα, σκοπεύουν να τον υποκαταστήσουν, και γίνονται ανεπαίσθητα, μέσω της μιντιακής τυποποίησής των κρίσεων τους, οι αφέντες της κοινής γνώμης».
Δημοκρατική μεταρρύθμιση σημαίνει «εκ των κάτω το φως», όπως έλεγε και ο Δ. Γληνός. Και όχι ολιγαρχικές προσεγγίσεις εκ των άνω από τους όποιους ειδικούς.