Οι Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας και οι επιλογές του Υπουργείου Παιδείας

Οι ΖΕΠ εφαρμόστηκαν στο κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα από το 2000 με πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού ψυχολόγου Μιχάλη Παπαδόπουλου. Η τριμερής διακυβέρνηση του Τάσσου αποφάσισε να στηρίξει το θεσμό. Πρόσφατα το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε επέκταση του θεσμού και το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε στη λήψη πρόσθετων μέτρων για ενίσχυσή του.
Το ότι ο θεσμός των ΖΕΠ επιβάλλεται να στηριχθεί από το κράτος είναι αδιαμφισβήτητο. Το πρόβλημα είναι το είδος των μέτρων που λαμβάνονται και αν πράγματι στηρίζουν το θεσμό ή στην ουσία τους συνιστούν μέτρα που πλήττουν τις ΖΕΠ.
Το Υπουργείο Παιδείας λοιπόν αποφάσισε να πάρει μια σειρά μέτρων για στηριξη των ΖΕΠ. Το εκπληκτικό είναι ότι σημαντικές δαπάνες γίνονται για διοικητικές λειτουργίες που είναι αμφίβολο αν θα επιφέρουν άμεσο όφελος για τα παιδιά. Αναφέρομαι στη μείωση των περιόδων διδασκαλίας των διευθυντών των σχολείων των ΖΕΠ κατά 5 περιόδους στα δημοτικά και κατά 4 στα γυμνάσια. Αυτή η προσέγγιση είναι διοικητική και θα έχει ως αποτέλεσμα τον εκτροχιασμό του προγράμματος σε διοικητικές ανούσιες προσεγγίσεις. Την ευθύνη του προγράμματος ΖΕΠ θα έπρεπε να έχει ένας εκπαιδευτικός που εμπλέκεται άμεσα στο πρόγραμμα. Μόνο έτσι το πρόγραμμα θα διαφυλάξει τον παιδαγωγικό του χαρακτήρα. Και σε αυτόν τον εκπαιδευτικό θα έπρεπε να παραχωρηθούν οι περίοδοι διδασκαλίας για να συντονίζει το πρόγραμμα στη σχολική μονάδα.
Επίσης στα μέτρα του Υπουργείου Παιδείας προβλέπεται η απόσπαση δύο εκπαιδευτικών στο Υπουργείο για να αναλάβουν τον κεντρικό συντονισμό του θεσμού. Και αυτή η προσέγγιση είναι περιττή. Είναι γεγονός ότι επιβάλλεται ένας συντονισμός των ΖΕΠ. Αλλά ο συντονισμός θα πρέπει να γίνεται ανάμεσα στα εμπλεκόμενα σχολεία στην παρουσία ενός εκπρόσωπου του Υπουργείου, ώστε να ανταλλάσσονται γνώσεις και εμπειρίες πρός όφελος των παιδιών. Δηλαδή ο συντονισμός είναι έργο των εμπλεκομένων και όχι του κεντρικού οργάνου. Έτσι οι αποφάσεις θα ρέουν από κάτω προς τα πάνω με βάση πραγματικές ανάγκες και όχι το αντίστροφο. Εδώ τίθεται και το ερώτημα ποιος είναι τελικά ο ρόλος των Διευθύνσεων Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας. Είναι διακοσμητικός;
Οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών λοιπόν στο Υπουργείο Παιδείας για τις ανάγκες των ΖΕΠ πιο πολύ θυμίζει βόλεμα ημετέρων, δεδομένου του «κομματικού» πολέμου για τις αποσπάσεις. Κάτι που άρχισε από την περίοδο του Τάσσου.
Τα πιο πάνω μέτρα συνιστούν σπατάλη δημόσιου χρήματος και δε θα αποβούν προς όφελος των παιδιών. Εντάσσονται στη λογική του παιδαγωγικού εμπειρισμού ή της παιδαγωγικής προϊστορίας!!!