Εκπαιδευτική πολιτική και κοινωνία ή για τον αυταρχισμό του Υπουργείου Παιδείας

Το Σεπτέμβριο του 2007 άρχισε τη λειτουργία του το Ενιαίο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Κυπερούντας. Το ολοήμερο λειτουργεί σε 15 σχολεία όπου υπήρχε συναίνεση των γονιών για την εφαρμογή του.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Μετά από ένα χρόνο λειτουργία 42 από τους 102 γονείς που ρωτήθηκαν ζητούν όπως τα παιδιά τους σχολνούν στις 1.05 και όχι στις 4.00 το απόγευμα. Υποστηρίζουν οι γονείς ότι ένα απιδάκι έξι χρονών κουράζεται από το βαρυφορτωμένο πρόγραμμα του σχολείου, δεν έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο και δε θέλει να διαβάζει όταν επιστρέφει στο σπίτι. Το αίτημά τους είναι να γίνει προαιρετικό το ολοήμερο, για να ικανοποιηθούν όλοι οι γονείς.
Ποια είναι η αντίδραση του Υπουργού Παιδείας; Απορρίπτει το αίτημα γιατί «αποτελεί δέσμευση του προεκλογικού προγράμματος Χριστόφια», αποτελεί «εισήγηση της επιτροπής των ειδικών για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», «επιβεβαιώθηκε από το Συμβούλιο Παιδείας».
Η εκπαιδευτική πολιτική υπάρχει για να υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι το αντίστροφο. Οι πολιτικοί λοιπόν και οι επιστήμονες οφείλουν να προσαρμοστούν στις ανάγκες των πολιτών και να τους υπηρετήσουν με σεβασμό. Η αντίθετη προσέγγιση παρατηρείται είτε σε αυταρχικά καθεστώτα είτε με μεθοδευμένες ενέργειες διάλυσης του δημόσιου σχολείου.
Όσο για την πρόταση του Υπουργείου Παιδείας για μεταγγραφή των μαθητών στο Δημοτικό Κακοπετριάς φανερώνει την αντιπαιδαγωγική και αντικοινωνική τους νοοτροπία. Γιατί τα δημοτικά σχολεία στις κοινότητες αποτελούν και παράγοντα κοινωνικής συνοχής και ανάπτυξης. Δηλαδή η προσέγγιση υποσκάπτει υποσκάπτει τη συλλογικότητα στην κοινότητα γιατί προέχει η θέση των όποιων ειδικών!!!
Αυτή η νοοτροπία δε είναι δημοκρατική αντίθετα με τις πομπώδεις διακηρύξεις των ειδικών της λεγόμενης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.