Ο Δικηγορικός Σύλλογος εναντίον του "όχλου" ή η αναβίωση του μεσαίωνα

Δημοσιεύτηκε στον τύπο στις 23/3/2009 μια ανακοίνωση της εκτελεστική επιτροπής του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου για το θέμα της αθώωσης των δέκα αστυνομικών που κατηγορύνταν ότι κακοποίησαν δυο πολίτες. Δε θα αναφερτώ στα επιμέρους επιχειρήματα της επιτροπής. Θα επικεντρωθώ στις πολιτικές του αντιλήψεις που ολίγον απέχουν από το μεσαίωνα.
Τι μας λένε λοιπόν οι κύριοι δικηγόροι της επιτροπής;
«Δεν μπορούμε και δεν εχουμε το δικαίωμα να μετατρέψουμε το χώρο των δικαστηρίων σε τόπο οχλαγωγίας και διαμαρτυριών σε μια δημοκρατική χώρα».
Αυτοί που διαμαρτύρονται δεν είναι όχλος. Όχλο τους βλέπει ο κάθε εξουσιαστής που νομίζει ότι ο ίδιος τα ξέρει όλα και ο πολίτης είναι άσχετος. Η χρήση του υποτιμητικού όρου «όχλος» για τους πολίτες, φανερώνει την αυταρχική νοοτροπία που διακατέχει αυτούς τους δικηγόρους. Μια νοοτροπία -κληρονομιά του 18ου αιώνα, όταν οι κατέχοντες "στόλισαν" με διάφορα κοσμητικά επίθετα τους ανθρώπους για να νομιμοποιήσουν την περιθωριοποίησή τους απο την εξουσία και να την οικειοποιηθούν οι ίδιοι.
Αυτοί που διαμαρτύρονται δεν είναι όχλος. Είναι πολίτες. Είναι πολίτες που χρησιμοποιούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους, συνταγματικά κατοχυρωμένο, να διαδηλώνουν και να διαμαρτύρονται. Και οι δικηγόροι της επιτροπής έπρεπε τουλάχιστον να σέβονται το σύνταγμα και τα δικαιώματα «του όχλου».
Αυτοί που διαμαρτύρονται δεν έιναι όχλος. Είναι η συνείδηση ολόκληρης της κοινωνίας που διαπιστώνει ότι οι κρατούντες και οι κατεχόντες τη βιάζουν καθημερινά σε πλείστους τομείς της ανθρώπινης ύπαρξης.
Όσο για τη «δημοκρατική τους ευαισθησία», είναι μάλλον αποτέλεσμα άγνοιας. Γιατί σε μια δημοκρατική χώρα οι πολίτες θα ασκούσαν οι ίδιοι την εξουσία και δεν θα υπήρχε λόγος να διαδηλώνουν εναντίον του εαυτού τους. Αντίθετα, οι πολίτες αναγκάζονται να διαδηλώνουν σε ολιγαρχικά συστήματα όπου μπορούν οι αποφάσεις της κρατικής εξουσίας να στρέφονται εναντίον των πολιτών. Δεν είναι δυνατόν ο κάθε ολιγαρχικός να επικαλείται κατά το δοκούν τη δημοκρατία με στόχο την εξαπάτηση των πολιτών.
Το πολιτικό δίλημμα είναι τελικά το εξής: με τουςπολίτες που διαμαρτύρονται ,τον «όχλο», ή με τα φερέφωνα της ολιγαρχίας; Με την κοινωνία ή με την ολιγαρχική εξουσία; Με το δίκαιο για το λαό ή με το δίκαιο για την εξουσία;
Στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα το μόνο που μας άφησαν «οι αφέντες» είναι το δικαίωμα του λόγου και το δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Αν οι κύριοι δικηγόροι τα αμφισβητούν, τότε νόμιμα ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα και τους ίδιους να αμφισβητεί και το δικαιικό σύστημα που έφτιαξαν για να τους εξυπηρετεί.
Και επειδή οι κύριοι δικηγόροι τρέφονται από τον «όχλο», καλό είναι να ζητήσουν συγγνώμη δημοσίως. Διαφορετικά, "όποιος δεν οργίζεται είναι ηλίθιος".